Αρχείο Κριτικών

Οι τέσσερις ηθοποιοί επί  σκηνής (Μελαχρινός Βελέντζας, Αμαλία Καβάλη Ειρήνη Μακρή, Φώτης Στρατηγός) δεν υποκρίνονται, νομίζεις. Είναι τόσο καλά οδηγημένοι από τον κ. Μοσχόπουλο που όσα μας απευθύνουν, όσα εξωτερικεύουν και περιγράφουν, με έναν απλό, ρέοντα και  κατανοητό λόγο (εξαιρετική η μετάφραση του κ. Μοσχόπουλου, σημαντικό στοιχείο της παράστασης) και με το υποκριτικό τους ταλέντο, μας προκάλεσαν στη συνενοχή-συμμετοχή.

Γιάννης Γαβρίλης

Στον κατακλυσμό των νέων παραστάσεων τη φετινή σεζόν,  η παράσταση στο θέατρο «Πόρτα» «Πόσο κοστίζει να ζεις» είχε όλα όσα αναζητά ένας σημερινός θεατής: ένα σύγχρονο και ουσιαστικό κείμενο που αποτυπώνει εύστοχα και χωρίς διδακτισμούς την πραγματικότητα και μια δουλεμένη και καλοστημένη παράσταση.

Όλγα Σελλά

Μια παράσταση που σκηνοθετικά, ερμηνευτικά, αισθητικά, σίγουρα μπαίνει στις υποψήφιες για τις καλύτερες που θα παρακολουθήσουμε φέτος.Θοδωρής Κανδύλης

Δεν ξέρω ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ, αλλά σίγουρα ξέρω ότι αυτήν την παράσταση αξίζει να τη ζήσεις. Μαριλένα Παππά

«Μου άρεσε παρ’ όλο που θέατρο δεν βλέπω», μου είπε με σοβαρότητα, χωρίς όμως να διστάζει. Ο Γιάννης, δέκα τριών χρονών, δέχθηκε να έρθει να παρακολουθήσει μαζί μου, με την αδερφή του Αφροδίτη δώδεκα ετών, τη μητέρα του και την πεντάχρονη κόρη μου τον νέο «Οδυσσεβάχ» στο θέατρο «Πόρτα».

Σάντρα Βούλγαρη

«…..φεγγάρι και ηρωίδα επιδίδονται σε μια, άψογης εκτέλεσης, «χορογραφία». Η Καλογεροπούλου, εναρμονισμένη με τις κινήσεις του βιντεοσκοπημένου φεγγαριού, «παίζει» μαζί του, το κυνηγά, προσπαθεί να το πατήσει, κατορθώνει να το αγκαλιάσει, ακόμα και να το καταπιεί. Κι όλα αυτά χωρίς άλλη λέξη εκτός από το «έλα» που ακούγεται πότε πότε, ως πρόσκληση ή, αναλόγως, ως ενόχληση ή επιταγή.

Ναταλί Χατζηαντωνίου

Η Ξένια Καλογεροπούλου κατόρθωσε να κερδίσει το πιο δύσκολο κοινό, με τον μονόλογο χωρίς λόγια «Έλα, έλα», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, εγχείρημα που τολμούσε για πρώτη φορά, αφού πρώτη φορά παίζει για τόσο μικρά παιδιά.

Αντιγόνη Καράλη