Ανθρώπινη, συγκινητική, αστεία, υπέροχη!
Γράφει: Μαριλένα Παππά
Το θέατρο Πόρτα φιλοξενεί φέτος το βραβευμένο έργο της Μαρτίνα Μαγιόκ, «Πόσο κοστίζει να ζεις» και μία ταλαντούχα ομάδα καλλιτεχνών που υφαίνει το θεατρικό νήμα με συγκινητικές ερμηνείες και μία λιτή σκηνοθεσία επιτρέποντας στο κοινό να γελάσει, να κλάψει και να δοθεί σε αυτήν την ιστορία ολοκληρωτικά.
Τέσσερις άνθρωποι που πάσχουν από αναπηρίες (εξωτερικές, αλλά και συναισθηματικές) προσπαθούν να βρουν καταφύγιο ο ένας στη αγκαλιά του άλλου. Στην προσπάθειά τους να ζήσουν ξετυλίγουν δύο διαφορετικές ιστορίες που κορυφώνονται παράλληλα και σπονδυλωτά, ώσπου αυτές οι δυο ιστορίες γίνονται μία. Μέχρι και το τέλος του έργου η τετράδα είναι χωρισμένη σε δύο ζευγάρια. Ο Μελαχρινός Βελέντζας (Έντι) βρίσκεται στο σκοτάδι, κάθεται σε κάποιο μπαρ αυτή την τόσο κρύα βραδιά. Είναι εκεί κατ’ εξαίρεση. Μιλάει σε κάποιον για τη γυναίκα του που πέθανε και πίνει. Με ένα έξυπνο σκηνοθετικό εύρημα από τον Θωμά Μοσχόπουλο, μεταφερόμαστε κάποιους μήνες πριν όπου βρίσκουμε τον Έντι να μιλάει με την Αμαλία Καβάλη (Άνι), που υποδύεται τη γυναίκα του. Η Άνι είναι καθηλωμένη πια σ’ ένα καροτσάκι. Οι δυο τους μαλώνουν, ο Έντι δυσκολεύεται να της πει ότι την αγαπάει, προσπαθεί με παιδιάστικα τεχνάσματα να την κάνει να γελάσει. Οι δυο τους έχουν αποφασίσει έτσι κι αλλιώς ότι θα χωρίσουν. Τα φώτα του Νίκου Βλασόπουλου τώρα αλλάζουν και μεταφερόμαστε στο διαμέρισμα του Φώτη Στρατηγού (Τζων), όπου τον βρίσκει με την Ειρήνη Μακρή (Τζες). Ο Τζων είναι κι αυτός καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καρότσι και η Τζες που κάνει ταυτόχρονα χιλιάδες δουλειές για να μπορέσει να επιβιώσει έχει έρθει για να τον φροντίσει. Η χημεία του Μελαχρινού, της Αμαλίας, του Φώτη και της Ειρήνης είναι εμφανής στην σκηνή και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων καταφέρνουν να συγκινήσουν το κοινό και με την επόμενη ατάκα τους να το κάνουν να γελάσει δυνατά και συγχρονισμένα. Αυτή η ομάδα ανθρώπων μοιάζει απόλυτα δεμένη, συμπαγής, δημιουργώντας την αίσθηση στο κοινό ότι μπορεί να αφεθεί απόλυτα στην ιστορία και να αφήσει οτιδήποτε άλλο τα 95 λεπτά που διαρκεί και την προσδοκία της ικανοποίησης όλου του εύρους των συναισθημάτων όσο το τέλος πλησιάζει. Κι αυτό συμβαίνει στ’ αλήθεια. Καθηλώθηκα τόσο από τις ανθρώπινες ερμηνείες, δοσμένες με απλότητα, ειλικρίνεια και χιούμορ, έτσι που στο τέλος αυτής της ιστορίας ένιωσα να απαλλάσσομαι από το βάρος των συναισθημάτων μου.
Η αγαπημένη μου στιγμή στο θέατρο είναι όταν τα φώτα ανάβουν και οι ηθοποιοί ξαναβγαίνουν στη σκηνή και απολαμβάνουν το χειροκρότημα του κοινού. Σε αυτήν την παράσταση και οι τέσσερις πρωταγωνιστές καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό. Βγαίνοντας προς την έξοδο, άκουσα συνεχόμενα: «Μου άρεσε πάρα πολύ», «Καλέ ήταν πολύ ωραία», «Μπράβο τους».
Ε μπράβο τους! Δεν ξέρω ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ, αλλά σίγουρα ξέρω ότι αυτήν την παράσταση αξίζει να τη ζήσεις.
0 comments on “Είδαμε την παράσταση «Πόσο κοστίζει να ζεις» στο Θέατρο Πόρτα – θεατρο.gr”