(The cost of living) της Μαρτίνα Μάγιοκ στο Θέατρο ”Πόρτα”.
Του Γιάννη Γαβρίλη
Πόσο κοστίζει να ζεις. Τελικά κοστίζει πολύ να ζεις αλλά… το ξέρεις;
Στο Williamstown Theatre Festival, της Μασαχουσέτης ανεβαίνει για πρώτη φορά, στις 29 Ιουνίου 2016,το θεατρικό έργο της Μαρτίνα Μάγιοκ ”The cost of living”, αποτέλεσμα της ανάπτυξης του δικού της μονόπρακτου του 2015, ”John, Who’s Here FromCambridge”.
Στην παράσταση που σκηνοθέτησε (και μετάφρασε το κείμενο) ο Θωμάς Μοσχόπουλος δεν παριστάνεται τίποτα το μη αληθινό. Δεν παρακολουθούμε συμβάσεις που απορρέουν μόνο από την μυθοπλασία, αλλά βλέπουμε αυτές που συμβαίνουν στη καθημερινότητα μας, στη ζωή μας, στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, κυρίως όμως όσα πηγάζουν και εξωτερικεύονται από τις αδυναμίες μας.
Οι τέσσερεις ηθοποιοί επί σκηνής (Μελαχρινός Βελέντζας, Αμαλία Καβάλη Ειρήνη Μακρή, Φώτης Στρατηγός) δεν υποκρίνονται, νομίζεις. Είναι τόσο καλά οδηγημένοι από τον κ. Μοσχόπουλο που όσα μας απευθύνουν, όσα εξωτερικεύουν και περιγράφουν, με έναν απλό, ρέοντα και κατανοητό λόγο ( εξαιρετική η μετάφραση του κ. Μοσχόπουλου, σημαντικό στοιχείο της παράστασης) και με το υποκριτικό τους ταλέντο, μας προκάλεσαν στην συνενοχή-συμμετοχή.
Παρακολουθώντας την παράσταση, συγχρόνως, προσπαθούσα να δω και τις αντιδράσεις των συν-θεατών μου. Σε λίγες παραστάσεις συμβαίνει να βλέπεις αυτή τη συμμετοχή, το καταφατικό κούνημα του κεφαλιού, την ψιθυριστή ομιλία με τον διπλανό του, τις σωματικές αντιδράσεις σε συγκεκριμένα σημεία της δράσης. Και όλα τα επί σκηνής, να συμβαίνουν σε έναν σκηνικό χώρο, που αναφέρεται στην ”κάθαρση”. Τη σωματική και την ψυχική (του Βασίλη Παπατσαρούχα που σχεδίασε και τα κοστούμια με αρωγό τους φωτισμούς του Νίκου Βλασόπουλου).
Γιατί η αναπηρία του σώματος είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη συμπεριλαμβανομένης και της καθαριότητας του σώματος που χρειάζεται βοήθεια από άλλο άτομο.
Θέλει σθένος, θέλει πνευματική υπέρβαση. Και προσφυγή προς την δημιουργικότητα.
Εκείνη όμως που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, είναι η συναισθηματική αναπηρία. Είναι η μη αποδοχή του εαυτού και των αδυναμιών του. Η ανασφάλεια, η μη εμπιστοσύνη στην υπαρξιακή πορεία του κάθε ανθρώπου. Το εγώ σε πλήρη αποσύνθεση.
Εξωγενείς παράγοντες καθιστούν ένα άτομο σωματικά ανάπηρο.
Η Ψυχική όμως αναπηρία, είναι απόρροια της έλλειψης συνείδησης, της μη κατανόησης και αποδοχής του εαυτού, του περιβάλλοντος στο οποίο ζει και της σημασίας του στον κόσμο, του αντίκτυπου των πράξεων του. Δύσκολα, θα πείτε ίσως, μπορούν να παρουσιαστούν σε μια θεατρική παράσταση μιάμισης, περίπου, ώρας όλα αυτά στα οποία αναφέρθηκα.
Και όμως ναι. Η παράσταση του σημαντικού αυτού έργου της Μαρτίνα Μάγιοκ στο Θέατρο ”Πόρτα” μας τα προσέφερε. Χωρίς ερμηνευτικές υπερβολές, που θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβούν, (είναι ένα επικίνδυνο, ερμηνευτικά και σκηνοθετικά, έργο και με παγίδες κρυφές, όσο και με πολλαπλά επίπεδα που αν δεν αναδειχθεί η σημασία τους, θα εξανεμιστούν) χωρίς εξάρσεις, χωρίς σκηνικά εμβόλιμα στοιχεία εντυπωσιασμού. Ο Μοσχόπουλος και οι ηθοποιοί του, βρήκαν την σωστή πορεία προς την παρουσίαση ενός θεατρικού έργου που θα μπορούσε και να μην είναι. Να είναι μια νουβέλα. Να είναι ένα μελό αφήγημα. Είναι θεατρικό έργο, όμως και όχι τυχαία βραβευμένο με Πούλιτζερ. Ένα έργο για την πραγματικότητα, τον κυνισμό, την αντιπαλότητα των ζευγαριών, το ακριβό τίμημα της επιβίωσης. Ένα έργο που φέρνει μπροστά μας με εμφανή και ρεαλιστικό τρόπο την απομόνωση, την οικονομική ανέχεια, τις στρεβλές αντιλήψεις περί αναπηρίας, την χαοτική μη συνύπαρξη.
Δεν αναφέρθηκα αναλυτικά στην υπόθεση του έργου, όχι τυχαία.
Γιατί έχει να αποκαλύψει η εξέλιξη του, γεγονότα, πράξεις, αντιδράσεις που δεν πρέπει να ”προδοθούν”. Πρέπει να παραμείνουν στην θεατρική σκηνή και ο θεατής να παραμείνει ανυποψίαστος για το τι θα δει. Να παραμείνει ”αγνός” και να μην έχει προκαταληφτεί από κάποια γραφόμενα που στο κάτω, κάτω εκφράζουν και προσωπική άποψη.
0 comments on “Κριτική: Πόσο κοστίζει να ζεις – reformer.gr”