Ο Θωμάς Μοσχόπουλος παρέμεινε προσδεμένος στην ποιητική ποιότητα του έργου, αποφεύγοντας να αυτομολήσει σε περίπλοκες εικονικές κατασκευές ή αποσταθεροποιητικές κινητικότητες. Με επίγνωση ότι ο λόγος συνιστά το κεντρικό όχημα επένδυσε σε ευδιάκριτες, ευφάνταστες μορφές, ικανές να τον επικοινωνήσουν, είτε διαλογικά είτε μονολογικά, προβάλλοντας την ιδιαίτερη αυταξία και δυναμική του και αποφεύγοντας μια διεκπεραιωτική ή μηχανική συμπίεσή του. Η συνολική σκηνική σύλληψη, συμπεριλαμβανομένου και του εικαστικού μέρους, παρέπεμψε σε ένα αινιγματικό, σκοτεινό τοπίο, όπου η ιλαρότητα, η ίντριγκα και ο ερωτισμός συνυφαίνονται με τις μεγάλες εντάσεις.
Γιώργος Παπαγιαννάκης
Διαβάστε Περισσότερα
Μέσω της κίνησης (Αυγουστίνος Κούμουλος), της διαφύλαξης της υπέροχης γλώσσας του συγγραφέα – την χρωστάμε στην μετάφραση του σκηνοθέτη – της εικαστικής σύνθεσης του Βασίλη Παπατσαρούχα, του συντονισμένου με όλα τα παραπάνω θιάσου, η παράσταση είναι ένα ανεξάρτητο ρεπορτάζ για τις 13 γυναικοκτονίες του τελευταίου έτους στη χώρα μας. Κι ο Καλντερόν είναι μοντέρνος γιατί ο Μοσχόπουλος είναι ευθύβολος.
Αγγελική Ξυνού
Διαβάστε Περισσότερα
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος μεταφράζει και σκηνοθετεί την παράσταση με απλότητα, χιούμορ, ειλικρίνεια, λεπτομέρεια και ακρίβεια.Ντίνα Καρρά
Διαβάστε Περισσότερα
Η φορμαλιστική σκηνοθετική γραμμή του Θωμά Μοσχόπουλου, με τις μικρές, πολύ καλοδουλεμένες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, τις κινησιολογικές ιδιαιτερότητες και την εμπνευσμένη έμμετρη μετάφραση παρότι πολύ απαιτητική, είχε θαυμάσιο αποτέλεσμα.
Κάτια Σωτηρίου
Διαβάστε Περισσότερα
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος προχώρησε σε μία αξιοσημείωτης ευαισθησίας παράσταση με «διακριτική» αλλά ουσιαστική καθοδήγηση.
Τώνια Καράογλου
Διαβάστε Περισσότερα
Από εκείνες τις παραστάσεις με τη μαγική ιδιότητα που σε ακολουθούν για καιρό.Στέλλα Χαραμή
Διαβάστε Περισσότερα
Ενσταλάζοντας τόνους λυρισμού σε ένα θέμα που ξεσκεπάζει με σκληρότητα οπίσθιες όψεις προβλημάτων, οικοδομεί μια εμπνευσμένη αντίστιξη ήχων και εικόνων που φιλτράρει νοήματα και ψυχισμούς από τα «ιζήματα» του ακραίου λόγου, των κυνικών τόνων, των επίπονων αναπαραστάσεων.
Γιώργος Παπαγιαννάκης
Διαβάστε Περισσότερα
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανέλαβε να σκηνοθετήσει στο έργο της Μαρτίνα Μάγιοκ τις δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής και να ανοίξει συζητήσεις γύρω από τις σχέσεις και το θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα της ζωής και της αξίας της. Η οπτική του είναι εξόχως περιγραφική και πολυεπίπεδη- το έξυπνο και καλαίσθητο σκηνικό του Βασίλη Παπατσαρούχα και ο φωτισμός του Νίκου Βλασόπουλου την εξυπηρετούν απόλυτα.
Γεωργία Οικονόμου
Διαβάστε Περισσότερα
Το κείμενο καυστικό, με φρέσκια ματιά δίχως μελοδραματισμούς, οδύνες και άστοχες υπερβολές ολοκληρώνει μια άκρως καλοστημένη παράσταση, ανοιχτή σε προσωπικές ερμηνείες και τριβές.
Πέπη Νικολοπούλου
Διαβάστε Περισσότερα
Ένα έργο καθόλου μεγαλόσχημο αλλά ουσιαστικό και κατ΄επέκταση μία παράσταση (σκηνοθεσία Θωμάς Μοσχόπουλος) που δεν θα σε χτυπήσει στα ίσια βίαια κι απότομα. Ύπουλα έρχεται να σε «διαβρώσει» με τα νοήματά της, να σε αγγίξει, να σε συγκινήσει, να «τρυπώσει»... και να «ξετρυπώσει» .... Μια παράσταση που κυλάει και σε παρασύρει ...υπόγεια.
Αντιγόνη Καράλη
Διαβάστε Περισσότερα
