Τάσος Ροδοβίτης: Στόχος μου είναι να εξελιχθώ ως καλλιτεχνης

Συνέντευξη στην Πέπη Καλλίλα

Για δεύτερη χρονιά παίζετε στη “Νησί των Θησαυρών”, στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, παράσταση η οποία πήρε μάλιστα το Βραβείο Καλύτερης Παράστασης για Παιδιά και Εφήβους από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών. Τι είναι αυτό για το οποίο ξεχωρίζει την παράσταση;
Νομίζω δύο πράγματα κάνουν ξεχωριστή αυτή την παράσταση. Το ένα είναι οι συντελεστές. Το ταλέντο και η εμπειρία του σκηνοθέτη, η φαντασία του μουσικού και ένας καλοκουρδισμένος και δεμένος θίασος, φτιάχνουν μια άριστη συνταγή. Το δεύτερο πιστεύω είναι ότι οι πειρατές υποδέχονται με τον τρόπο τους τα παιδιά στο θέατρο και έτσι μπαίνουν στο κλίμα με το καλημέρα! Οπότε νιώθουν συμμετοχή και οικειότητα σε αυτό που θα ακολουθήση.

Μιλήστε μας για τους χαρακτήρες που ερμηνεύετε εκεί. Γνωρίζουμε ότι ο Μαυρόσκυλος, παρότι είναι ο πιο τρομακτικός πειρατής από όλους, είναι με διαφορά και ο πιο αγαπημένος των παιδιών. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Κάνω τρεις πειρατές. Τον Ίσραελ, όπου είναι ο πονηρός,τον Πίτ, όπου είναι ο χαζούλης και τον Μαυρόσκυλο όπου από το όνομα και μόνο καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Νομίζω ότι είναι ένας από τους αγαπημένους πειρατές των παιδιών, γιατί τον φοβούνται. Τους ιντριγκάρει το ψαρωτικό βλέμμα του.

Τον Νοέμβριο κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Πόρτα, πάλι σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, το “Περιμένοντας τον Γκοντό”. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Για ποιους λόγους παραμένει επίκαιρο σήμερα;
Το έργο όχι μόνο παραμένει επίκαιρο, αλλά είναι αιώνιο, όπως και οι κλασικές τραγωδίες. Ο Μπέκετ μας έδωσε καινούργιες φόρμες της δραματουργίας, όπου ακόμα βρίσκονται στο στάδιο της αφομοίωσης. Όπως η επανάσταση της κβαντικής φυσικής με την “αρχή της αβεβαιότητας” (όπου πιστεύω ότι ο Μπέκετ επηρεάστηκε από αυτήν) δεν έχει παγιωθεί ακόμη στην συνείδηση των ανθρώπων, έτσι και στον Μπέκετ. Υπάρχει τό παράδοξο, ότι το νόημα βγαίνει μόνο από την ολότητα του κειμένου και καθόλου απο σε επιμέρους κομμάτια. Δηλαδή σαν το ηλεκτρόνιο, όπου όταν το εντοπίζεις βλέπεις ένα σωματίδιο ενώ κανονικά συμπεριφέρεται σαν κύμα!

Εκεί ερμηνεύετε τον Εστραγκόν. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο και τι θα πρέπει να αναμένει ο θεατής από την παράσταση;
Έμαθα τα λόγια μου και αφέθηκα στον Μπέκετ! Φυσικά παρέα με τους συνεργάτες μου. Ο θεατής να αναμένει ένα κλασικό ανέβασμα με νεαρούς ηθοποιούς.

Καθώς έχετε σπουδάσει και μουσική, πολλές φορές παίζετε σε παραστάσεις όπου αξιοποιείτε και το μουσικό και το υποκριτικό σας ταλέντο. Ποια θεωρείτε πως είναι η θέση της μουσικής στο θέατρο και τι προσθέτει σε μία παράσταση;
Η μουσική, τα κουστούμια και τα σκηνικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας παράστασης. Η μουσική δε, έχει και σκηνική δράση. Παίζει ρόλο ακόμα και η απουσία της.

Γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και σπουδάσατε στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο από το 2019 μένετε και εργάζεστε στην Αθήνα. Είναι πιο ανοιχτό το πεδίο στους καλλιτέχνες στην πρωτεύουσα;
Ξεκάθαρα Ναι! Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη μου και την αγαπάω, αλλά καλλιτεχνικά κάπου μπλοκάρει, υπάρχει ένα φρένο. Στην Αθήνα ο κόσμος συνεργάζεται πιο εύκολα και βάζει στόχους με σκοπό να τους βγάλει εις πέρας. Το έχω βιώσει αυτο και στο θέατρο αλλά και στην μουσική.

Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας ως καλλιτέχνης; Τι ονειρεύεστε στην πορεία σας στον χώρο;
Στόχος μου είναι να εξελιχθώ σαν καλλιτέχνης. Τώρα από την πορεία στον χώρο τι να ονειρεύεται κάνεις…; Όμορφες και καλοπληρωμένες δουλειές, με καλούς συνεργάτες! Τι άλλο!;

Πηγή: unstage.gr