Με αφορμή την θρυλική παράσταση «Οικογένεια Νώε» της Ξένιας Καλογεροπούλου σε νέα σκηνοθεσία των Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου στο Θέατρο Πόρτα, ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός Πολύκαρπος Φιλιππίδης μιλά στο all4fun για την παράσταση και το ρόλο του, τον εαυτό του, και πως επέλεξε να γίνει ηθοποιός.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Μίλησε μας για την θρυλική παράσταση «Οικογένεια Νώε» της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Ο Νώε, ο πατέρας της οικογένειας είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται τον επερχόμενο κατακλυσμό ο οποίος θα καταστρέψει τα πάντα. Προσπαθεί λοιπόν να προετοιμάσει τους γιους του, τις νύφες του και τα εγγόνια του κατασκευάζοντας ένα μεγάλο καράβι που αργότερα θα το ονομάσει Κιβωτό. Η απόγονοί του φυσικά αναστατώνονται με τις ενέργειες του πατέρα τους και προκαλούνται εντάσεις μεταξύ τους. Ο κατακλυσμός πραγματοποιείται κι έτσι όλη η οικογένεια βρίσκεται κλεισμένη μέσα στην Κιβωτό μαζί με όλα τα ζώα που κατάφεραν να σώσουν. Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια αυτής της πολύπαθης οικογένειας και μαζί ξεκινάει και η παράστασή μας. Η Οικογένεια Νώε ανεβαίνει για τρίτη φορά στο θέατρο Πόρτα. Η πρώτη παράσταση έγινε το 1996, η δεύτερη το 2004 και τώρα εμείς παίζουμε ξανά αυτή την θρυλική, όπως είπες, παράσταση συστήνοντας την στις νέες γενιές.
Η «Οικογένεια Νώε» παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ εικοσιπέντε χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Θωμάς Μοσχόπουλος έγραψαν αυτό το έργο με το οποίο θίγουν αρκετά θέματα που μας αφορούν όλους. Αρχικά η κλιματική αλλαγή είναι ένα μείζον θέμα που δεν έχει πάψει να μας ανησυχεί. Τότε υποτίθεται πως πλημμύρισε όλη η γη και τώρα βλέπουμε πολύ συχνά πλημμυρισμένους κεντρικούς δρόμους αστικών πόλεων μετά από έντονες βροχές ή φωτιές να καταστρέφουν τη φύση και να χάνονται περιουσίες. Στη συνέχεια οι οικογενειακές σχέσεις είναι ένα θέμα που θα είναι πάντα διαχρονικό. Βλέπουμε πώς τα μέλη της οικογένειας αντιδρούν στον κίνδυνο, πώς έρχεται ο καθένας αντιμέτωπος με τον άλλο αλλα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Οι σχέσεις μεταξύ αδερφών και συζύγων είναι τεταμένες και τα παιδιά προβληματιζονται πάνω στα θέματα της ζωής και του θανάτου. Η μεγαλύτερη ένωση της παράστασης με το σήμερα γίνεται με το ζήτημα του εγκλεισμού. Μετά απο δυο χρόνια καραντίνας όλος ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί αμέσως με τους ήρωες που αναγκάζονται να κλειστούν μέσα σε μια κιβωτό χωρίς να έχουν καν την επιλογή να βγουν έξω. Αυτό λοιπόν είναι και το στοιχείο που κάνει την παράσταση τρομακτικά επίκαιρη εικοσιπέντε χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα. Ολα αυτα αποδίδονται με χιούμορ, σασπένς, γρήγορο ρυθμό αλλα και συγκίνηση στην παράστασή μας.
Μίλησέ μας λίγο για τον ρόλο σου. Σε δυσκόλεψε κάτι σε αυτόν;
Υποδύομαι τον Σιμο, τον μεγαλύτερο γιο του Νώε. Πρόκειται για έναν αρκετά ρεαλιστή άνθρωπο που βλέπει τα πράγματα από μια εντελώς πρακτική πλευρά έως τεχνοκρατική θα έλεγα. Έχει κι ο ίδιος οικογένεια και έχει επωμιστεί όλα τα βάρη του σπιτιού, της οικογένειάς του, της φροντίδας του πατέρα του κτλ. Περνάνε όλα από το χέρι του επομένως έχει τον έλεγχο των πάντων και θέλει να λειτουργούν όλα σωστά με αποτέλεσμα να γίνεται άκαμπτος και αυστηρος με τους άλλους. Κατα την διάρκεια του έργου όμως ο Σίμος αλλάζει. Αντιλαμβάνεται τα ελαττώματά του και προσπαθεί με τον δικό του άγαρμπο τρόπο να συμφιλιωθει με τους δικούς του, να γίνει καλύτερος πατέρας για τον γιο του και να δει τα πράγματα όπως τα βλέπουν και οι άλλοι. Μου αρέσει πολύ ο Σίμος. Δεν δυσκολεύτηκα να τον δημιουργήσω γιατί όλα αυτά τα στοιχεία τα συναντάμε στους ανθρώπους του περίγυρού μας λίγο πολύ, οπότε και σε μένα ήταν γνώριμα.
Πως είναι η επαφή με τα παιδιά, τι ουσιαστικό πιστεύεις ότι να τους προσφέρει το θέατρο;
Η επαφή με τα παιδιά είναι πάντα μια έκπληξη. Ειναι σαν ενήλικες με μικρά σωματάκια. Ως γνωστόν είναι το πιο δύσκολο και απαιτητικό κοινό αλλά η αγάπη και
ο ενθουσιασμός που λαμβάνουμε μετά την παράσταση μας γεμίζει πολύ ψυχολογικά και ηθικά. Πιστεύω πως το θέατρο μόνο καλά πράγματα μπορεί να δώσει στα παιδιά. Καλλιεργεί τις συνειδήσεις τους χωρίς να το καταλαβαίνουν. Τα αποτελέσματα θα φανούν αργότερα. Από το πιο πρακτικό, δηλαδή να κάνουν ησυχία, να σεβαστούν τα υπόλοιπα παιδιά που παρακολουθούν μέχρι το τι εισπράττουν απο την κάθε παράσταση και πώς το επεξεργάζονται, μόνο κερδισμένα μπορούν να βγουν.
Αν είχες μια Κιβωτό και μια καταστροφή να είναι προ των πυλών τι θα διάλεγες να σώσεις πρώτα;
Την οικογένειά μου φυσικά και τους φίλους μου.
Μίλησέ μας για τον εαυτό σου; Πώς επέλεξες να γίνεις ηθοποιός;
Με κάποιον τρόπο ηταν πάντα δεδομένο οτι θα γίνω ηθοποιός τόσο στους δικούς μου όσο και στον ίδιο μου τον εαυτό. Από πολύ μικρός είχα καλλιτεχνικά ερεθίσματα. Η μητέρα μου με πήγαινε συχνότατα στο θέατρο και μάλιστα οχι σε παραστάσεις για παιδιά αλλα ενηλίκων κανονικά. Απο μικρός έβλεπα παραστάσεις ρεπερτορίου ή σύγχρονα έργα και ζυμώθηκα πάνω σε αυτό. Πάντα με γοήτευε η αναπαράσταση της ζωής στο θέατρο. Αυτα που έβλεπα, τα αναπαρήγαγα μετά στα παιχνίδια μου φτιάχνοντας δικούς μου κόσμους, παίζοντας ρόλους και σκηνοθετώντας. Παράλληλα η αδερφή μου που είναι δασκάλα μπαλέτου κι έχει πλέον τη δική της σχολή ήταν μόνιμα μέσα στα θέατρα με παραστάσεις χορού οπότε είχα κι απο εκεί το ερέθισμα. Έτσι τελειώνοντας το λύκειο έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης απ’ όπου και αποφοίτησα.
Ποιο ρόλο θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις και γιατί;
Ε τι να σου πω… ολους τους ρόλους χαχαχαχα. Θέλω να δοκιμαστώ σε όλα τα είδη θεάτρου για να δω τι μου αρέσει περισσότερο, σε τι είμαι ικανότερος, να βελτιώσω τις δυσκολίες μου και να ανακαλύψω πράγματα για μένα που θα με πάνε παρακάτω καλλιτεχνικά. Μπορώ να σου πω οτι έχω μια αδυναμία παραπάνω στο αρχαίο δράμα και στο αμερικάνικο θέατρο. Αν μου πρότειναν έναν ρόλο σε κάτι από αυτά θα πετούσα τη σκούφια μου. Αυτό που μετράει όμως είναι η συνεργασία με τους ανθρώπους. Οι ρόλοι βρίσκονται, το θέμα είναι οι καλές συνεργασίες με αξιόλογους ανθρώπους, όπως καλή ώρα τώρα στην οικογένειά Νώε.
Στη δουλειά αυτή ήσουν τυχερός;
Δόξα τω θεώ από την στιγμή που αποφοίτησα το 2016 δεν έχω σταματήσει να δουλεύω στο θέατρο. Θεωρώ οτι ναι ήμουν τυχερός μέχρι τώρα αλλα το κυνήγησα πάρα πολύ. Από τα χρόνια της σχολής ήμουν προσηλωμένος σε αυτό το επάγγελμα και μέχρι τώρα διατηρώ αυτή την αγάπη και το πάθος για την δουλειά. Φυσικά έρχονται και οι δύσκολες στιγμές, που δεν είναι λίγες γιατί πρέπει να προσπαθήσεις, να μοχθήσεις, να ξεπεράσεις τα όριά σου, να αντιμετωπίσεις όσους σου βάζουν εμπόδια και να γίνεις πιο σκληρός εκεί που πρέπει. Πάντα όμως κρατώ την αισιοδοξία μου και τα όνειρά μου τα οποία με βοηθάνε να πηγαίνω παρακάτω.
Τι κάνεις εκτός δουλειάς;
Μου αρέσει να περνώ χρόνο με τους φίλους μου αλλα και μόνος μου. Θα απολαύσω μια ωραία βόλτα, ή μια έξοδο με παρέα όπως το ίδιο θα απολαύσω ενα καλό βιβλίο ή μια ταινία στο σπίτι μου. Επίσης μου αρέσει να ασχολούμαι με το σπίτι δηλαδή να το καθαριζω, να το τακτοποιώ, να το διακοσμώ και φυσικά μου αρέσει να αθλούμαι για να διατηρώ το σώμα μου και την υγεία μου σε ένα καλό επίπεδο για χάρη της δουλειάς
Μελλοντικά σχέδια;
Προς το παρόν δεν έχω κάποια σχέδια για το μέλλον αν και όπως σου είπα πιο πριν θέλω να κάνω τα πάντα εντός αλλα και εκτός δουλειάς. Είμαι ανοιχτός σε όλα, μακάρι να έρθουν!
0 comments on “Πολύκαρπος Φιλιππίδης: Η μεγαλύτερη ένωση της παράστασης με το σήμερα γίνεται με το ζήτημα του εγκλεισμού”