Στεφανία Ζώρα / Η λούπα της πραγματικότητας

ΤΗΣ ΗΒΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το θεατρικό έργο Pomona του Alistair McDowall παρουσιάζεται φέτος στο Θέατρο Πόρτα. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη επιλογή σε μία σκηνική εκδοχή που ξεχωρίζει. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος συνεργάστηκε στη σκηνοθεσία με τον Ισλανδό conceptual artist και ενεργό μέλος της κουλτούρας των RPG, Sigurdur F3. O καλλιτέχνης προσέγγισε το Θέατρο Πόρτα, λίγο αφού αυτό εξασφάλισε τα δικαιώματα του έργου, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον του να συμμετάσχει δημιουργικά στο ανέβασμα της παράστασης και ταυτόχρονα θέτοντας εξ’ αρχής όρους για την απόκρυψη της ταυτότητάς του, η οποία παρέμεινε κρυφή για τον θίασο. Η αλληλεπίδρασή τους γίνεται πάντα μέσω διαδικτύου και χωρίς ποτέ ο καλλιτέχνης να είναι ορατός. Το έργο κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και ερευνά τα όρια και την αλληλεπίδρασή τους. Η Στεφανία Ζώρα μας μίλησε για την παράσταση και την εμπειρία της σε αυτή τη δουλειά, αλλά και τις σκεψεις που κινητοποίησε.

Πώς σε βρίσκει η νέα θεατρική σεζόν; Τί εντυπώσεις έχεις από τα προηγούμενα ιδιαίτερα  χρόνια; Μάθαμε κάτι από όλα αυτά που συνέβησαν;

Είμαι πολύ χαρούμενη που αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Θέατρο Πόρτα με την παράσταση Pomona, και πόσο μάλλον μετά από αυτή τη δύσκολη περίοδο που έχουμε περάσει. Προσωπικά μετά από όλα αυτά εκτιμώ διαφορετικά τόσο τη μοναξιά όσο και τη συντροφικότητα.

Τί σε γοητεύει στην Pomona;

H Pomona έχει μια ιδιαίτερη γοητεία. Πρόκειται για μία απαγορευμένη περιοχή. Αναφέρεται στο έργο ως “ η τρύπα στην καρδιά της πόλης”. Η χρονικότητα των συμβάντων στην Pomona είναι ένα ερωτηματικό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μία ατελείωτη λούπα. Η πραγματικότητα αυτή μοιάζει να λειτουργεί με κανόνες ονείρου που φανερώνει τους φόβους και τις ανάγκες των ανθρώπων που σχετίζονται μαζί της. Είναι γοητευτική γιατί είναι κομμάτι ενός παιχνιδιού που δεν ξέρεις πού αρχίζει και πού τελειώνει.

Πώς δουλέψατε για την παράστασή σας; Τί νέο έμαθες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά;

Είχε πολύ ενδιαφέρον ότι κάθε φορά που πήγαινε να κλείσει ένας κύκλος έρευνας στην πρόβα, συνειδητοποιούσαμε ότι πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή. Το έργο είναι ένας γρίφος που προσπαθούσαμε να λύσουμε ξανά και ξανά. Η λούπα της ίδιας της Pomona, γινόταν κομμάτι της συνδιαλλαγής μας μαζί της. Δεν ξεφεύγεις απ’ αυτήν. Νιώθω ότι όσο δουλεύαμε το έργο και όσο θα παίζουμε την παράσταση θα ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με αυτό. Η παράσταση και η συνάντηση με το συγκεκριμένο κείμενο απαιτεί πολλή υπομονή και διαθεσιμότητα, να βουτήξεις σε κάτι που μπορεί να σε βγάλει ξανά στο μηδέν.

Τί είναι πιο αληθινό: η εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας ή η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς;

Μακάρι να μπορούσα να είμαι στο μυαλό των άλλων, για να μπορέσω να απαντήσω στην ερώτηση.

Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια για την πραγματικότητα που βιώνουμε ή είναι τα πάντα υποκειμενικά;

Θεωρώ ότι κάθε στιγμή η υποκειμενική και η αντικειμενική αλήθεια συνυπάρχουν. Το θέμα είναι σε ποια πλευρά στέκεται κανείς ανάλογα με τις δυνάμεις και τις ανάγκες του.

Τί χαρίζει το θέατρο στη ζωή σου;

Το θέατρο είναι η δουλειά μου. Μια δουλειά που απολαμβάνω πολύ και παράλληλα με παιδεύει συνεχώς, γιατί ψάχνω διαρκώς τρόπους να κατανοήσω περισσότερο την κάθε διαδικασία στην οποία μπαίνω εξαιτίας της. Τα αντιφατικά συναισθήματα που μου προκαλεί, κάνουν την αγάπη μου για το θέατρο να μεγαλώνει. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.

Είσαι αισιόδοξη για το (θεατρικό) μέλλον;

Παρόλο που η πραγματικότητα είναι τρομακτική και κάθε χρόνο συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο τις δυσκολίες, προσπαθώ να διατηρώ την ελπίδα για ένα μέλλον στο οποίο θα νιώθω δημιουργική και θα μπορώ να ζω από το επάγγελμά μου.

Τί σου δίνει δύναμη και πίστη για τη συνέχεια;

Οι άνθρωποί μου. Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου.

Πηγή: cuemagazine.gr