Η «Οικογένεια Νώε» κι εμείς

Ο Δευκαλίων, ο Νώε, ο «Καλός Άνθρωπος της Τακόμα» και, πολύ παλιότερα, ο ήρωας του έπους του Γκιλγκαμές, μπήκαν με την οικογένειά τους σε μια κιβωτό για να γλιτώσουν απ’ τον Κατακλυσμό. Έτσι σώθηκαν όλοι τους, αλλά διασώθηκαν και οι ιστορίες τους, σε άπειρες παραλλαγές, που ταξιδεύουν εδώ και χιλιετίες απ’ τη μια άκρη της γης στην άλλη. Γιατί, λοιπόν, να μη φτιάξουμε κι εμείς τη δική μας παραλλαγή, στη ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ του 1996;

Γράφοντας τη μυθική αλλά και πολύ καθημερινή ιστορία της «Οικογένειας Νώε», βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πολύ γνώριμα προβλήματα, αλλά και με παιδικές απορίες που μας απασχολούν ακόμα. Γιατί η φύση, που είναι τόσο σοφή, να φέρνει και καταστροφές; Και γιατί οι άνθρωποι να καταστρέφουν τη φύση; Γιατί το ένα ζώο να κινδυνεύει από το άλλο, και πολύ περισσότερο τα ζώα από τους ανθρώπους; Γιατί να είναι τόσο δύσκολες οι σχέσεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, γονείς και παιδιά, νέους και γέρους, μικρά και μεγαλύτερα αδέλφια; Στο ταξίδι της «Οικογένειας Νώε» όλοι χαίρονται και πονάνε, αγαπάνε και ζηλεύουν, τσακώνονται και φιλιώνουν, ελπίζουν και απογοητεύονται. Κι αναρωτιόνται για ένα σωρό πράγματα, αλλά σπάνια παίρνουν ικανοποιητικές απαντήσεις. Στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, οι ήρωές μας ανακαλύπτουν τη δύναμή τους και τις αδυναμίες τους, προπαντός όμως ανακαλύπτουν ότι όλα αυτά που ζήσανε, και τα καλά και τα κακά, ήταν εξίσου πολύτιμα και μοναδικά. Κι ότι στο τέλος του ταξιδιού τους θα τα θυμούνται όλα με τρυφερότητα και χιούμορ , ακόμη και με νοσταλγία. Μ’ αυτή τη διάθεση γράψαμε την ιστορία τους. Ελπίζουμε οι θεατές μας, μικροί και μεγάλοι, βλέποντας την παράσταση, να αναγνωρίσουν στιγμές που έζησαν οι ίδιοι, αλλά και κάτι απ’ αυτά που ονειρεύτηκαν όταν πρωτάκουσαν την ιστορία του Νώε και του Κατακλυσμού.

ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΘΩΜΑΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ

Εκτός από τη βιβλική εκδοχή του κατακλυσμού, υπάρχουν ακόμη άλλες 68. Από αυτές, 31 προέρχονται από τους λαούς της Αμερικής, 4 από την Ευρώπη, 13 από την Ασία, 9 από την Αυστραλία και 5 από την Αφρική. Τις πέντε εκδοχές του κατακλυσμού διασκεύασε για το πρόγραμμα η Ξένια Καλογεροπούλου .

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ (Διασκευή από την Παλαιά Διαθήκη)

Όταν είδε ο Θεός πόσο κακοί είχαν γίνει οι άνθρωποι, θυμήθηκε πως αυτός τους είχε πλάσει και θύμωσε πολύ μαζί τους. «Θα τους εξαφανίσω από το πρόσωπο της γης» είπε «μαζί με όλα τα ζώα και τα πετούμενα και τα ερπετά.» Μόνο έναν άνθρωπο σκέφτηκε να σώσει ο Θεός. Το Νώε, που ήταν δίκαιος και τέλειος . Ο Νώε ήταν τότε εξακοσίων χρονών και είχε τρεις γιους, το Χαμ, το Σημ και τον Ιάφεθ . Κι ο Θεός είπε στο Νώε: «Φτιάξε μια κιβωτό από τετράγωνα ξύλα και ασφάλτωσε την καλά, από μέσα κι απ’ έξω. Να τη φτιάξεις τρακόσιες πήχες μακριά, πενήντα πήχες φαρδιά και τριάντα πήχες ψηλή. Να έχει τρεις ορόφους και μια πόρτα στο πλάι. Κι εγώ τώρα θα στείλω τον κατακλυσμό, και το νερό θα χαλάσει ό,τι είναι ζωντανό πάνω στη γη. Σε προστάζω να μπεις μέσα στην κιβωτό με τους γιους σου και τη γυναίκα σου και τις γυναίκες των γιων σου . Κι από όλα τα ζώα, και τα πετούμενα και τα ερπετά, θα πάρεις ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό, και δύο δύο θα τα βάλεις μέσα στην κιβωτό. Θα πάρεις μαζί σου τροφή για σένα και για τους δικούς σου και για όλα τα ζωντανά ». Κι ο Νώε μπήκε στην κιβωτό με την οικογένειά του, κι έβαλε μέσα δύο δύο από όλα τα Ζώα, τα πετούμενα και τα ερπετά, και σφάλισε καλά την κιβωτό. Και ύστερα από εφτά μέρες, άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού κι έβρεξε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες και σκέπασαν τα νερά τη γη και τις κορφές των βουνών. Και το νερό πήρε την κιβωτό και τη σήκωσε ψηλά. Κι αυτή στεκόταν εκεί και έπλεε. Και πέθαναν όλοι οι άνθρωποι κι όλα τα ζώα, κι αφανίστηκε ό, τι ανέπνεε κι ό,τι περπατούσε στη γη κι ό,τι πετούσε στον ουρανό. Κι απόμειναν μόνο ο Νώε και οι δικοί του μέσα στην κιβωτό. Κι ο Θεός θυμήθηκε το Νώε και τα ζώα και τα πετούμενα και τα ερπετά που ήταν μαζί του στην κιβωτό και σταμάτησε τους καταρράκτες του ουρανού. Και τον έβδομο μήνα χαμήλωσαν τα νερά και κάθισε η κιβωτός πάνω στο όρος Αραράτ, και την πρώτη μέρα του δέκατου μήνα φάνηκαν πάλι οι κορφές των βουνών. Τότε ο Νώε άνοιξε την πόρτα της κιβωτού και έστειλε ένα κοράκι να δει αν έφυγαν τα νερά από τη γη, αλλά το κοράκι πέταξε μακριά και δεν ξαναγύρισε. Κι ύστερα ο Νώε έστειλε ένα περιστέρι, αλλά τα νερά σκέπαζαν τη γη και το περιστέρι δε βρήκε μέρος να σταθεί και γύρισε στην κιβωτό. Ο Νώε άπλωσε τα χέρια του, έπιασε το περιστέρι και το ξανάβαλε μέσα. Πέρασαν εφτά μέρες κι ο Νώε έστειλε πάλι το περιστέρι. Κι αυτό γύρισε πίσω με ένα φύλλο ελιάς στο στόμα. Και τη μέρα που ο Νώε έγινε εξακοσίων ενός χρονών είδε πως έφυγαν τα νερά και φάνηκε η γη. Τότε ο Θεός είπε στο Νώε: «Βγες από την κιβωτό μαζί με τη γυναίκα σου και τους γιους σου και τις γυναίκες των γιων σου και όλα τα Ζώα και τα θηρία και τα πετούμενα και τα ερπετά. Και να κάνετε πολλά παιδιά, ν’ απλωθείτε σ ‘ όλη τη γη και να την γεμίσετε ανθρώπους». Και βγήκαν έξω ο Νώε κι οι δικοί του και όλα τα ζωντανά. Και ο Νώε έκανε θυσία, και μύρισε ο Θεός την ευωδία και σκέφτηκε και είπε: «Δε θα καταραστώ άλλη φορά τους ανθρώπους, που αν έκαναν το κακό, το έκαναν γιατί ήταν ακόμη νέοι και δεν ήξεραν. Ούτε άλλη φορά θα καταστρέψω τα ζωντανά που εγώ έχω πλάσει. Και η σπορά και ο θερισμός, το κρύο και η ζέστη, η άνοιξη και το καλοκαίρι, η μέρα και η νύχτα, θα υπάρχουν πάντα πάνω στη γη και δε θα σταματήσουν ποτέ. Και για να σφραγίσω την υπόσχεσή μου, φτιάχνω τώρα ένα τόξο, να φαίνεται μέσα απ’ τα σύννεφα, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Και όταν θα βλέπουν οι άνθρωποι αυτό το ουράνιο τόξο, θα θυμούνται την υπόσχεσή μου, που θα την κρατήσω εις τους αιώνες των αιώνων».

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Κάποτε ο Δίας, θυμωμένος με το Λυκάονα και τους πενήντα γιους του, που τον έβαλαν, χωρίς να το ξέρει, να φάει ανθρώπινο κρέας, αποφάσισε να εξαφανίσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Στην αρχή σκέφτηκε να ρίξει αστροπελέκια, αλλά φοβήθηκε μην κάψει κατά λάθος και τον Όλυμπο. Γι’ αυτό προτίμησε να στείλει έναν κατακλυσμό. Μόλις το ‘μαθε ο Προμηθέας, ειδοποίησε το γιο του το Δευκαλίωνα, το βασιλιά της Φθίας, και του είπε τι έπρεπε να κάνει για να σωθεί. Κι αμέσως ο Δευκαλίων έκοψε μεγάλα δέντρα κι έφτιαξε ένα τεράστιο πλοίο, που το φόρτωσε με τρόφιμα και ζώα. Ύστερα έβαλε μέσα τα μικρότερα παιδιά του και τη γυναίκα του την Πύρρα. Τελευταίος μπήκε ο Δευκαλίων με το μεγάλο του γιο, τον Έλληνα. Τότε σφάλισαν καλά το καράβι και περίμεναν. Σε λίγο άρχισε να βρέχει. Έβρεχε χωρίς σταματημό, φούσκωσαν τα ποτάμια, ξεχείλισε η θάλασσα, ώσπου τα νερά σκέπασαν ολόκληρο τον κόσμο, εκτός από μερικές βουνοκορφές. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες έπλεε μόνο του το πλοίο μέσα στον κατακλυσμό. Την αυγή της δέκατης μέρας ένα τράνταγμα ξύπνησε το Δευκαλίωνα και την Πύρρα. Τότε είδαν πως είχαν αράξει στην κορφή του Παρνασσού. Άφησαν ελεύθερο ένα περιστέρι, κι αυτό πέταξε μακριά και δεν ξαναγύρισε. Τότε ο Δευκαλίων βγήκε στη στεριά μαζί με την Πύρρα και τα παιδιά του, Το πρώτο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ευχαριστήσουν τους θεούς. Επειδή, όμως, φοβόντουσαν το Δία, προσευχήθηκαν στη γυναίκα του την Ήρα, μήπως πει καμιά καλή κουβέντα στον άντρα της. Ύστερα από λίγο είδαν ν’ ανοίγει το βουνό στα δύο και να χύνονται τα νερά στη χαράδρα. Χάθηκε η θάλασσα και φάνηκαν πάλι οι κάμποι και τα βουνά. Τότε ο Δευκαλίων και η Πύρρα έχτισαν ένα ιερό στη θεά Ήρα κι ύστερα κατέβηκαν στον κάμπο, όπου δεν υπήρχε ψυχή. Τα σπίτια ήταν ρημαγμένα, οι ναοί σκεπασμένοι με φύκια και τα δέντρα σάπιζαν μέσα στη λάσπη. Περπάτησαν σιωπηλοί ώσπου έφτασαν στην όχθη του Κηφισού. Τότε ευχαρίστησαν το Δία και του ζήτησαν να τους βοηθήσει. Κι ο Δίας τους έστειλε τον Ερμή, που τους είπε ότι όποια κι αν είναι η επιθυμία τους θα εκπληρωθεί, «Δεν αντέχουμε αυτή την ερημιά» είπαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα. «Θα θέλαμε να μην είμαστε οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη». Όταν έμαθε την επιθυμία τους ο Δίας, τους έστειλε τη Θέμιδα, τη θεά της Δικαιοσύνης. Κι αυτή τους είπε : «Σκεπάστε το πρόσωπό σας και ρίχτε πίσω σας τα κόκαλα της μητέρας σας». Στην αρχή, ο Δευκαλίων και η Πύρρα δεν κατάλαβαν. Μετά όμως σκέφτηκαν ότι, αφού δεν είχαν την ίδια μητέρα, η θεά θα πρέπει να εννοούσε τη μητέρα γη. Τα κόκαλα της γης ήταν οι πέτρες. Μάζεψαν, λοιπόν, άσπρες πέτρες από την όχθη του ποταμού και τις έριξαν πίσω τους, σκυφτοί, με σκεπασμένο το κεφάλι. Οι πέτρες που έριξε ο Δευκαλίων έγιναν άντρες και οι πέτρες που έριξε η Πύρρα έγιναν γυναίκες. Έτσι η γη γέμισε πάλι με ανθρώπους. Αλλά και τα παιδιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας έκαναν πολλά παιδιά. Και τα παιδιά του μεγάλου γιου τους, του Έλληνα, έδωσαν το όνομά τους στους κατοίκους της πατρίδας μας, της Ελλάδας.

Ο ΝΩΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ (Παραμύθι της Σιβηρίας)

Ο Νώε ήταν ένας καλός άνθρωπος, στα χρόνια που όλοι οι άλλοι ήτανε κακοί – ή που έτσι νόμιζε ο Θεός. Όπως και να ‘ναι, ο θεός το ‘χε αποφασίσει να πνίξει όλους τους άλλους. Γι’ αυτό ψιθύρισε στο αυτί του Νώε: «Φτιάξε ένα καράβι, Νώε, φτιάξε ένα καράβι» . Αφού, λοιπόν, άκουγε πάντα το Θεό, τον άκουσε και τότε. Κάθε μέρα πήγαινε στο δάσος, έκοβε ξύλα κι έφτιαχνε το καράβι. Κανένας δεν ήξερε τίποτα, παρά μόνο η γυναίκα του. Το Διάβολο, όμως, τον έπιασε περιέργεια . Πάει ένα πρωί στη γυναίκα του Νώε και της λέει:

– Κάνε μου τη χάρη, κυρά, και πες μου τι σκαρώνει ο άντρας σου .

– Αν σου πω, τι θα μου δώσεις;

– Ομορφιά, φωνή γλυκιά , χέρι λαφρύ στο ζύμωμα και γρήγορο στο αδράχτι.

– Αν σου πω, ορκίζεσαι να μην το πεις σε κανέναν ;

– Φιλάω σταυρό,

της λέει ο Διάβολος. Τότε η γυναίκα του Νώε είπε στον Διάβολο ότι ο άντρας της έφτιαχνε ένα καράβι. Από κείνη τη μέρα, ο Νώε ολημερίς έφτιαχνε το καράβι κι ο Διάβολος ολονυχτίς το χάλαγε. «Μ ’ έχουν ματιάσει» έλεγε ο Νώε. «Έτσι που πάω δε θα το τελειώσω πριν απ’ τον κατακλυσμό». Κι όλο δούλευε, αλλά προκοπή δεν έβλεπε. Παρακάλεσε το Θεό να βάλει ένα χεράκι, αλλά κι αυτός δεν προλάβαινε γιατί είχε να ετοιμάσει τον κατακλυσμό. Έπιασε να ψιχαλίζει. Πέφτει στα γόνατα ο Νώε. «Θεέ μου» φωνάζει «περίμενε λιγάκι, δε θα προλάβω! Δε μου’ ταξες πως θα με σώσεις ;» Ήρθε κι η γυναίκα του Νώε με τα παιδιά στις φούστες της, με τις κότες, με τα πρόβατα και τα γουρούνια. «Άντρα μου, άφτιαχτο το ‘χεις το καράβι; Πάει, χαθήκαμε, θα πνιγούμε όλοι!» Και φώναζε αυτή, και φούσκωναν τα νερά, κι οι άνθρωποι σκαρφάλωναν στις στέγες και τους έδερνε ο αέρας κι η βροχή. Σκαρφάλωσε ο Νώε με τους δικούς του στο τρύπιο σκαρί του καραβιού του, αλλά τα νερά συνεχώς ανέβαιναν. Κι έβλεπαν ολόγυρα να πλέουν οι πνιγμένοι.

– Θεέ μου, είπε ο Νώε, γιατί μου’ πες να φτιάξω καράβι, αφού δεν ήθελες να με σώσεις;

– Θεέ μου, είπε η γυναίκα του Νώε, γιατί μ’άφησες να μπλέξω με το Διάβολο!

Μόλις έφτασε το νερό στα πόδια τους, κάτι σκούντηξε το ξύλινο σκαρί.

– Καράβι, φωνάζει ένα απ ’ τα παιδιά του Νώε.

− Καράβι! φωνάζει άλλο ένα.

Σκύβουν να πιάσουν το καράβι και βλέπουν ότι ήταν φτιαγμένο από σίδερο .

– Αυτό είναι θαύμα, φώναξε ο Νώε. Το ‘στείλε ο Θεός για να σωθούμε.

– Πολύ καλύτερο απ’ την ομορφιά και το λαφρύ χέρι στο ζύμωμα, είπε η γυναίκα του.

Κι έτσι, ο Νώε με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους, τις κότες και τα πρόβατα, μπήκαν στο σιδερένιο καράβι κι έπλεαν όλοι μαζί για μέρες πολλές, ενώ παντού άστραφτε και βροντούσε κι έριχνε τόση βροχή, που στο τέλος δεν έβλεπες στεριά. Κι όταν κόπασε πια ο κατακλυσμός, είχανε μείνει μόνοι σ ‘ ολόκληρη τη γη. Κι η γυναίκα του Νώε ποτέ δεν ξανάκουσε Διαβόλου συμβουλή. Για τα παιδιά της, όμως, και τα εγγόνια της δε βάζω το χέρι στη φωτιά.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΜΜΥΡΑ (Ινδιάνικο Παραμυθι)

Πολύ παλιά, όταν η γη ήταν ακόμη καινούρια, το Μεγάλο Πνεύμα Ζούσε στις χιονισμένες κορφές της Ταχόμα. Ήταν πολύ θυμωμένο γιατί οι άνθρωποι και τα ζώα ήταν κακοί και έκαναν άσχημα πράγματα ο ένας στον άλλον. Αποφάσισε λοιπόν, να τους εξαφανίσει όλους, εκτός από τα καλά ζώα και έναν Καλό Άνθρωπο με τη φαμελιά του. Έτσι, είπε στον Καλό Άνθρωπο: «Βλέπεις εκεί, να, το σύννεφο που ακουμπάει σε κείνη τη βουνοκορφή; Σημάδεψέ το και ρίχ’ του ένα βέλος». Έριξε ένα βέλος ο Καλός Άνθρωπος και πέτυχε το σύννεφο. «Τώρα σημάδεψε το βέλος που σφηνώθηκε στο σύννεφο». Ρίχνει άλλο ένα βέλος ο Καλός Άνθρωπος και σφηνώνεται κι αυτό στην άκρη του πρώτου. Έριξε μετά ο Καλός Άνθρωπος όσα βέλη του είπε το Μεγάλο Πνεύμα, και το ένα βέλος έβρισκε το άλλο, ώσπου έγινε μια μεγάλη σκάλα που έφτανε από τη γη ως το σύννεφο. «Τώρα, πες στη γυναίκα σου και στα παιδιά σου να σκαρφαλώσουν και να φτάσουν στο σύννεφο που ακουμπάει στη βουνοκορφή. Πες και στα Καλά Ζώα να σκαρφαλώσουν κι αυτά. Αλλά μην αφήσεις τους κακούς ανθρώπους και τα κακά ζώα να πλησιάσουν». Έτσι, ο Καλός Άνθρωπος έβαλε τη γυναίκα , τα παιδιά του και τα Καλά Ζώα να σκαρφαλώσουν και να φτάσουν στο σύννεφο. Όταν ανέβηκαν όλοι, ανέβηκε κι αυτός. Μόλις πάτησε στο σύννεφο κοίταξε κάτω κι είδε να σκαρφαλώνουν χιλιάδες κακά ζώα και φαρμακερά φίδια. Τότε ο Καλός Άνθρωπος έσπασε ένα βέλος και κόπηκε η σκάλα. Κι είδε όλα τα κακά ζώα να πέφτουν και να γκρεμίζονται. Όταν είδε το Μεγάλο Πνεύμα ότι όλα τα καλά ζώα και όλοι οι καλοί άνθρωποι είχαν ανέβει κοντά του, έριξε μια μεγάλη βροχή. Έβρεχε, κι έβρεχε, κι έβρεχε, πολλά μερόνυχτα. Κι όλη η γη σκεπάστηκε με νερό. Το νερό ανέβαινε όλο και πιο ψηλά, ώσπου έφτασε στην ψηλότερη κορφή της Ταχόμα, εκεί που τα χιόνια δε λιώνουν ούτε το καλοκαίρι. Τότε πια είχανε πνιγεί όλοι οι κακοί άνθρωποι και όλα τα κακά ζώα. Το Μεγάλο Πνεύμα διέταξε να σταματήσει η βροχή και κάθισαν με τον Καλό Άνθρωπο και τη φαμελιά του κι έβλεπαν τα νερά σιγά σιγά να κατεβαίνουν. Και στέγνωσε η γη και είπε το Μεγάλο Πνεύμα στον Καλό Άνθρωπο: «Τώρα μπορείς να πάρεις τους δικούς σου και να κατέβεις πάλι κάτω». Και το Μεγάλο Πνεύμα τους οδήγησε εκεί που θα έχτιζαν το καινούριο τους σπίτι. Όταν κατέβηκαν κάτω, δε βρήκαν ούτε έναν κακό άνθρωπο , ούτε ένα κακό ζώο. Κι από τότε ως σήμερα στην Ταχόμα ούτε εμείς είδαμε κανένα.

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΣΥΡΙΟΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η πόλη Σουρουπάκ, στις όχθες του ποταμού Eυφράτη, είναι πολύ παλιά κι οι θεοί της είναι ακόμα πιο παλιοί. Ψηλά, στον ουρανό, έμενε ο Ανού, ο πατέρας των θεών. Εκεί ήταν ο πολεμόχαρος Ενλίλ, η Ιστάρ, η βασίλισσα των Ουρανών, ο Εά κι όλο το συμβούλιο των θεών. Εκείνο τον καιρό οι άνθρωποι γεννοβολούσαν κι ο κόσμος πλήθαινε πολύ και μούγκριζε σαν αγριεμένος ταύρος. Ο Ενλίλ ενοχλήθηκε από το θόρυβο κι είπε στο συμ βούλιο των θεών: «Οι άνθρωποι είναι ανυπόφοροι. Οι κραυγές τους και τα μουγκρητά τους δε σ ‘ αφήνουν να κοιμηθείς». Και τότε οι θεοί, χωρίς να σκεφτούν και πολύ, αποφάσισαν να στείλουν τον κατακλυσμό. Εγώ κοιμόμουν στο καλαμόσπιτό μου, αλλά ο κύριός μου, ο Εά, ήρθε στ’ όνειρό μου και μου ψιθύρισε στ’ αυτί: «Ουτναπιστίμ , γκρέμισε το σπίτι σου και φτιάξε ένα πλοίο. Μετά μπες στο πλοίο και πάρε μαζί σου κάθε είδους ζωντανό». Όταν ξημέρωσε, όλη η οικογένεια μου μαζεύτηκε γύρω μου και βοήθησαν όλοι στο φτιάξιμο του πλοίου, ακόμη και τα μικρά παιδιά. Και το γιορτάζαμε, όπως γιορτάζουν την πρωτοχρονιά. Κάθε μέρα σφάζαμε αρνιά κι οι εργάτες έπιναν το κοκκινέλι, λες κι ήταν νεράκι. Την έβδομη μέρα το πλοίο ήταν έτοιμο. Βοήθησαν οι αχθοφόροι και φόρτωσαν απάνω μπόλικο στάρι και λαγήνια με λάδι, φόρτωσαν όλο το χρυσάφι που είχα, φόρτωσαν την οικογένειά μου, τους συγγενείς μου, τα ζώα, τα άγρια και τα ήμερα, και όλους τους τεχνίτες. Όταν κατεβάσαμε τις σκαλωσιές, είχε πια νυχτώσει. Τα χαράματα, ένα μαύρο σύννεφο φάνηκε στον ορίζοντα, κι έσπασαν οι θεοί τους φράχτες των νερών του Κάτω Κόσμου. Καθώς λυσσομανούσε η θύελλα και ξεχυνόταν πάνω στους ανθρώπους, η μέρα έγινε νύχτα. Ακόμα και οι θεοί τρόμαξαν από τον κατακλυσμό κι ανέβηκαν ψηλά στο στερέωμα και ζάρωσαν στα τείχη του ουρανού, λες κι ήταν παλιόσκυλα. Και η Ιστάρ , η γλυκόφωνη βασίλισσα των Ουρανών, στρίγκλιζε σαν πλύστρα και φώναζε : «Αλίμονο, γιατί να κάνω τέτοιο κακό! Πάνε οι παλιές οι μέρες, χάθηκαν όλα, κι οι άνθρωποι τώρα πλέουν σαν τα αυγά των ψαριών στον ωκεανό!». Έξι μέρες και έξι νύχτες φυσούσαν άνεμοι δυνατοί κι οι χείμαρροι, οι θύελλες και οι πλημμύρες χτυπιόντουσαν, λες κι ήταν φαντάσματα πολεμιστών. Κι όταν ξημέρωσε η έβδομη μέρα, η θύελλα κόπασε και η θάλασσα γαλήνεψε. Κοίταξα έξω από μια χαραμάδα. Βασίλευε σιωπή. Η ανθρωπότητα είχε γίνει λάσπη. Και τότε κάθισα κι έκλαψα. Τα δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά μου και μάταια έψαχνα να δω στεριά. Παντού έβλεπα νερό. Τότε φάνηκε μακριά ένα βουνό. Ήταν το βουνό Νισίρ. Εκεί άραξε το πλοίο και δεν κουνιόταν πια. Τότε άφησα ελεύθερο ένα περιστέρι. Αυτό πέταξε μακριά, αλλά δε βρήκε μέρος να σταθεί και ξαναγύρισε. Ύστερα άφησα ένα χελιδόνι. Και πέταξε κι αυτό μακριά, αλλά δε βρήκε μέρος να σταθεί και ξαναγύρισε. Ύστερα άφησα ένα κοράκι. Και το κοράκι είδε ότι τα νερά είχαν αποτραβηχτεί, πέταξε γύρω μας, έκραξε κι ύστερα έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Τότε μάζεψα κέδρα και μυρτιές. Έστησα εφτά καζάνια κι άλλα εφτά, κι έκανα θυσία. Όταν οι θεοί μυρίστηκαν τη γλυκιά μυρουδιά, μαζεύτηκαν όλοι σαν τις μύγες. Και η Ιστάρ έβγαλε το Περιδέραιο που φορούσε στο λαιμό της, το σήκωσε ψηλά και φώναξε: «Αυτές τις μέρες θα τις θυμάμαι, όπως θυμάμαι τα πετράδια που φοράω στο στήθος μου. Δε θα τις ξεχάσω ποτέ, κι έτσι να κάνουν όλοι οι θεοί που έτρεξαν εδώ να μυρίσουν τη θυσία». Και τότε άνοιξε το στόμα του ο Εά και είπε στον πολεμόχαρο Ενλίλ: «Ήρωα Ενλίλ, εσύ που είσαι ο πιο σοφός απ’ τους θεούς, πώς μπόρεσες να στείλεις τον κατακλυσμό; Και το λιοντάρι μπορεί να καταστρέψει τον άνθρωπο, αλλά ο κατακλυσμός είναι χειρότερος. Και η πείνα μπορεί να αφανίσει τον κόσμο, αλλά ο κατακλυσμός είναι χειρότερος». Τότε ο Ενλίλ μπήκε στο πλοίο και μας πήρε από το χέρι, εμένα και τη γυναίκα μου. Εμείς γονατίσαμε αντικριστά κι εκείνος στεκόταν ανάμεσά μας. Άγγιξε τα μέτωπά μας και είπε: «Ουτναπιστίμ, παλιά ήσουν θνητός, αλλά τώρα, εσύ και η γυναίκα σου θα ζήσετε αιώνια». Κι έτσι οι θεοί με πήραν και μ’ έφεραν εδώ, να ζήσω για πάντα εκεί που τα ποτάμια χύνονται στη θάλασσα.

ΤΟ ΧΑΧΟΥΝΙ (Χαχούνιον το τρυφερότριχον)

Φυτοφάγο θηλαστικό που έχει εκλείψει. Τα χαχούνια ζούσαν κατά χιλιάδες στα βουνά και τα δάση της βαλκανικής χερσονήσου, της Μικράς Ασίας, του Λιβάνου και της Περσίας.

Το χαχούνι είχε τέσσερα πόδια (τα μπροστινά μακρύτερα και τα πίσω πολύ κοντά ). Το μήκος του δεν ξεπερνούσε τα 75 εκατοστά. Το τρίχωμά του (γκρίzο και υπορόδινο) ήταν πολύ πλού σιο και εξαιρετικά απαλό. Γι’ αυτό και η γούνα του ήταν περιζήτητη. Αυτή, άλλωστε, ήταν η βασική αιτία της εξαφάνισής του.

Τρεφόταν με τους καρπούς και τα φύλλα των δέντρων, όπου συνήθως σκαρφάλωνε (κέδροι, καστανιές, βελανιδιές κ.λπ.). Η διάρκεια της Ζωής του σπάνια ξεπερνούσε τα δώδεκα χρόνια. Το χαχούνι ήταν σταθερά μονογαμικό. Ζευγάρωνε δυο φορές το χρόνο και το θηλυκό γεννούσε 2 – 3 μικρά.

Ήταν Ζώο παιχνιδιάρικο και αγαθό. Άλλωστε υπάρχουν μαρτυρίες για χαχούνια που εξημερώθηκαν και έζησαν ως κατοικίδια. Σε μια αρχαία περσική επιγραφή μπορεί κανείς να διαβάσει το χαρακτηρισμό: «Ήταν άκακος άνθρωπος, τρυφερός σαν το χαχούνι»

Ταυτότητα της Παράστασης

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΝΩΕ των Ξένιας Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου (από 15/10)

Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος, Σοφία Πάσχου
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Νίκος Κυπουργός (πάνω σε θέματα του Λ.Β. Μπετόβεν)
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Προβολές: Χρυσούλα Κοροβέση – Μάριος Γαμπιεράκης (Mavra Gidia)
Σχεδιασμός ήχου: Λευτέρης Δούρος
Βοηθοί σκηνοθετών: Ορέστης Σταυρόπουλος, Δημήτρης Σταυρόπουλος
Κατασκευή σκηνικού: Στέλιος Λαμπαδάριος
Κατασκευή κοστουμιών: Όλγα Εβσέεβα
Κατασκευή μασκών: Αλεξία Γκλόρια Σαπέρα
Κατασκευή «Χαχουνιού»: Εύα Τσαμπάση
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
Νώε: Παύλος Παυλίδης
Λία: Ελένη Δαφνή
Σίμος: Πολύκαρπος Φιλιππίδης
Ρούθ: Στέφη Πουλοπούλου
Χάμ: Άλκης Μπακογιάννης
Εύα: Μαρία Μοσχούρη
Ζαχαρίας: Σπύρος Μαραγκουδάκης

Ευχαριστούμε την Ζενεβιεβ Αθανασοπούλου για την πολύτιμη βοήθειά της

Βιογραφικά Συντελεστών

Θωμάς Μοσχόπουλος

Θωμάς Μοσχόπουλος

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Μπίτολα της Βόρειας Μακεδονίας και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ, και Κινηματογράφο στο Laboratorio Internazionale della Communicazione στο Udine της Ιταλίας.

Έχει σκηνοθετήσει πολλά σύγχρονα και κλασσικά θεατρικά έργα στο Θέατρο του Νότου (Αμόρε) -του οποίου υπήρξε και καλλιτεχνικός συνδιευθυντής με τον Γιάννη Χουβαρδά από το 2001 έως το 2008 – στο Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Μέγαρο Μουσικής, Στέγη κ.α.

Έχει ως καλλιτεχνική του βάση το Θέατρο Πόρτα το οποίο διευθύνει και όπου έχει παρουσιάσει εκτός των άλλων και πολλές παραστάσεις για παιδικό κοινό, εκ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός πάνω σε έργα που έχει συγγράψει είτε μόνος είτε σε συνεργασία με την Ξένια Καλογεροπούλου.

Εδώ και 10 χρόνια συνεργάζεται σταθερά με σημαντικά θέατρα του Καναδά ανεβάζοντας τακτικά παραστάσεις εκεί.

Συμμετείχε στην καλλιτεχνική ομάδα των Ολυμπιακών αγώνων το 2004 σκηνοθετώντας το καλλιτεχνικό κομμάτι της Τελετής Λήξης.

Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις Όπερας στην Ελλάδα και την Ιταλία, έχει γυρίσει κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ, βίντεο κλιπ και τηλεταινίες, έχει κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα, έχει διδάξει σε δραματικές σχολές , δραματικές ακαδημίες και Πανεπιστήμια σε Ελλάδα, Ιταλία, Μαυροβούνιο, Νότιο Αφρική και Καναδά κι έχει βραβευτεί συχνά για τη δουλειά του σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Σοφία Πάσχου

Σοφία Πάσχου

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή «Αρχή» και στη LISPA (London International School Of Performing Arts) στο Λονδίνο. Ολοκλήρωσε με υποτροφία το Pedagogical Training Program στη LISPA και εντάχθηκε στο δυναμικό της σχολής.

Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Patari Project”, με την οποία έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «10cm Up», «Οδύσσεια», «Ο Μπαλ στον Αέρα», «Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο», «Μύτη», «Χιονάνοι», «Θεογονία, Ένα Μεγάλο Γλέντι» ,«Τέσσερις Εποχές» στην Εναλλακτική Σκηνή Εθνική Λυρικής Σκηνής καθώς και τις παραστάσεις «Τραμπάλα» στο Εθνικό Θέατρο, «Σκλαβί» στο Θέατρο Πόρτα (συν-σκηνοθεσία με τον Θωμά Μοσχόπουλο) και “Mute” στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (συν-σκηνοθεσία με τον Γιώργο Χρυσοστόμου).

Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με τους: Lilo Baur, Helen Chadwick στο Royal Opera House στο Λονδίνο, Dessislava Stefanova, με τις ομάδες Out of Chaos, Βabakas κ.ά.

Έχει επιμεληθεί την κίνηση στις παραστάσεις: «Ιφιγένεια εν Ταύροις», σκην. Θ. Μοσχόπουλος (ΚΘΒΕ), «Η Δίκη του Κ», σκην. Θ. Μοσχόπουλος, (Θέατρο Πόρτα), «Άφιξις», σκην. Ι. Βουλγαράκη (Μικρή Επίδαυρος), «Καντίντ ή η Αισιοδοξία», σκην. Θ. Μοσχόπουλος (Θέατρο Πόρτα), «Φάρεναιτ 451», σκην. Θ. Μοσχόπουλος (Φεστιβάλ Αθηνών), «Βάτραχοι», σκην. Κ. Φιλίππογλου (Φεστιβάλ Επιδαύρου), «Μανόν», σκην. Θ. Μοχόπουλος (Εθνική Λυρική Σκηνή), το μουσικοθεατρικό έργο «Επιστροφή», σύνθεση Ν. Γαλενιανός (Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής) κ.α.

Η εκπαιδευτική της δραστηριότητα περιλαμβάνει μαθήματα και σεμινάρια σε παιδιά, εφήβους και ηθοποιούς. Διδάσκει υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, είναι εξωτερική συνεργάτις του εργαστηρίου του Θεάτρου Πόρτα της Ξένιας Καλογεροπούλου, του London Bubble και του BE-Festival. Έχει διδάξει στις σχολές BSA (Birmingham School of Acting) και στο National Theatre της Αγγλίας.

Ευαγγελία Θεριανού

Ευαγγελία Θεριανού

Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ [2002-2008].

Από το 2011 ασχολείται επαγγελματικά με τη σκηνογραφία και τον σχεδιασμό εσωτερικών χώρων και αντικειμένων.

Είναι σταθερή συνεργάτης του θεάτρου Πόρτα, ενώ έχει συνεργαστεί και με τo Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου. Δουλειά της έχει παρουσιαστεί και σε φεστιβάλ στο Αννόβερο, στο Παρίσι και στο Δουβλίνο.

Στον κινηματογράφο έχει σχεδιάσει τα σκηνικά για τις ταινίες μικρού μήκους του Αριστοτέλη Μαραγκού «Μακαρισμοί» και «Cruiser».

Ακόμα, ως βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου έχει συμμετάσχει, από το 2009, σε αρκετές παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς και στις τελετές έναρξης και λήξης των Special Olympics 2011 στην Αθήνα.

Κλαιρ Μπρέισγουελ

Κλαιρ Μπρέισγουελ

Γεννήθηκε στο Λονδίνο. Απόφοιτη του Πανεπιστήμιου του Μάντσεστερ και της Σχολής θεάτρου Μπρίστολ Όλντ Βίκ, εργάστηκε στην Μεγάλη Βρετανία ως σκηνογράφος- ενδυματολόγος στο Θέατρο Στίβεν Τζόζεφ.

Από το 1989 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής, Φεστιβάλ Αθηνών, Θέατρο Πόρτα, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Θέατρο του Νότου, Θέατρο Πορεία, Θέατρο Τέχνης, Θέατρο Τζένη Καρέζη, Θέατρο Εμπρός, Θέατρο Οδός Κεφαλληνίας, Αμφι-Θεατρο και πολλά άλλα…

Βραβείο ενδυματολογίας του περιοδικού Αθηνοράμα 2001, 2002, 2010, 2015, 2018, 2019.

Νίκος Κυπουργός

Νίκος Κυπουργός

Ο Νίκος Κυπουργός γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Απριλίου του 1952. Σπούδασε θεωρητικά της Μουσικής και σύγχρονες τεχνικές με τον Γιάννη A. Παπαϊωάννου και παράλληλα Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι (1979-83) με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, στο Κονσερβατουάρ, καθώς και δίπλα στους Mαξ Nτόυτς (École Normale), Iάννη Ξενάκη (Σορβόνη), κ.ά. Μελέτησε επίσης Εθνομουσικολογία και Μουσική Παιδαγωγική.

Στενός συνεργάτης του Mάνου Xατζιδάκι (Τρίτο Πρόγραμμα 1975-1980, Σείριος 1985-2000, Αγώνες Τραγουδιού Κέρκυρας 1980 και 1981 και Καλαμάτας 1992 κ.ά.) και ενορχηστρωτής σημαντικών έργων του (Λαϊκή Αγορά, Αμοργός, κ.ά.).

Έχει γράψει φωνητική μουσική (το έργο του «Knots για 16 φωνές» τιμήθηκε με το A΄ Βραβείο στο Διεθνές Βήμα Συνθετών της UNESCO το 1979), ορχηστρική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για χορό καθώς και τραγούδια.

Για το Μουσικό Θέατρο έχει γράψει τα έργα: Σιωπή ο βασιλιάς ακούει, μιούζικαλ (παραγγελία ΟΜΜΑ, 1993), Προσοχή ο πρίγκιπας λερώνει, όπερα και για παιδιά (παραγγελία ΕΛΣ, 2013), Ειρήνη του Αριστοφάνη, μουσική κωμωδία (Εθνικό Θέατρο, 2017), Μήδεια του Μποστ, κωμική όπερα, (παραγγελία ΕΛΣ, 2019).

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μουσική για το θέατρο, συνεργαζόμενος με το Εθνικό Θέατρο, το KΘBE, το Θέατρο Τέχνης, το Αμφιθέατρο, το Ανοιχτό Θέατρο, τη Νέα Σκηνή, τις Μορφές, το Θέατρο του Νότου, το Θέατρο του Νέου Κόσμου κ.ά. Έχει τιμηθεί με το βραβείο θεατρικής Μουσικής Δημήτρης Μητρόπουλος (1998), το βραβείο Ένωσης Κριτικών για την παράσταση Σωσμένος (1991) και το βραβείο Αθηνοράματος για την Νύχτα της Κουκουβάγιας και τον Γυάλινο Κόσμο (1998).

Παράλληλα έγραψε μουσική για τον κινηματογράφο σε πολλές ελληνικές και ξένες παραγωγές, ενώ την πενταετία 1991-1995 ασχολήθηκε και με τη μουσική για την τηλεόραση. Για τη μουσική του στον Κινηματογράφο έχει τιμηθεί πολλές φορές: με το Κρατικό Βραβείο του YΠΠO (Rom, 1990 – Tο Πεθαμένο Λικέρ, 1993 – Μεταίχμιο, 1994 – Ελεύθερη Κατάδυση, 1995), καθώς και με το Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Aenigmα est, 1990 – O Δραπέτης, 1991 – Το Πεθαμένο Λικέρ, 1992 – Μεταίχμιο, 1994 και ‘Ύποπτος Πολίτης, 1994). Για το Πεθαμένο Λικέρ τιμήθηκε και με το Βραβείο Μουσικής στο Διεθνές Φεστιβάλ της Βαλένθια (1993) ενώ για το Four Corners of Suburbia με το βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ της Avignon (2006). Τιμήθηκε ακόμη με το Βραβείο Μουσικής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας για τις ταινίες: Τη Νύχτα που ο Φερνάντο Πεσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη (2008) και Φιλιά εις τα παιδιά (2011). Το 2016 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου για το συνολικό έργο του. Τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο Μουσικής της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ταινία Πολυξένη (2018) και για την ταινία Ράφτης (2021). Πρόσφατες διακρίσεις: Βραβείο Μουσικής στο Φεσιβάλ της Antalya για την ταινία Kerr, Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ της Valencia για την ταινία Tailor (Οκτώβριος 2021).

Έχει πραγματοποιήσει σεμινάρια για τη μουσική στο Θέατρο και τον Κινηματογράφο, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας καθώς επίσης στο Εθνικό Θέατρο (2015 -2018) και στο Μουσικό Χωριό στον Άγιο Λαυρέντιο.

Από νωρίς τον απασχόλησε η σχέση των παιδιών με τη μουσική, προσεγγίζοντάς την τόσο από την πλευρά της δημιουργίας και μέσα από διαφορετικούς δρόμους όπως το ραδιόφωνο, το θέατρο για παιδιά, η δισκογραφία, [Εδώ Λιλιπούπολη (1980), Νανουρίσματα (1985), Τα Μυστικά του Κήπου (2001)], όσο και από την πλευρά της εκπαίδευσης. Συμμετείχε μαζί με τον Μιχάλη Γρηγορίου, τον Γιώργο Κουρουπό και τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο στη σύνταξη ενός σύγχρονου ελληνικού μουσικοπαιδαγωγικού προγράμματος (1983-88) το οποίο δίδαξε και ο ίδιος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ παράλληλα δίδαξε σε ωδεία της Αθήνας και της Καλαμάτας. Ήταν ο βασικός εισηγητής στο 15ο Διεθνές Μουσικοπαιδαγωγικό Συνέδριο ΙSΜΕ στη Θεσσαλονίκη το 2012 με θέμα Μουσική και Τραγούδι για παιδιά.

Από το 2015 είναι υπεύθυνος (ενορχήστρωση – διεύθυνση) για τη συνάντηση των Μουσικών Σχολείων που πραγματοποιείται κάθε άνοιξη στην Ξάνθη με τον τίτλο Ξάνθη, Πόλις ονείρων.

Το 2010 δημιούργησε μαζί με μια ομάδα μουσικών, που ζουν όλοι στη Σύρο, την Ορχήστρα των Κυκλάδων, την οποία και διευθύνει. Η ορχήστρα έχει δώσει δεκάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. (http://cycladesorchestra.gr).

Την πενταετία 2013-2017 επιμελήθηκε και παρουσίασε στην ΕΡΤ 2 την εκπομπή «Τα μυστικά της Μουσικής», μια σειρά 31 επεισοδίων, ένα ταξίδι στα μυστικά της μουσικής από τη δημιουργία και την ερμηνεία, μέχρι την τεχνολογία και την εκπαίδευση, τις γλώσσες και τα επαγγέλματα της μουσικής.

Νίκος Βλασόπουλος

Νίκος Βλασόπουλος

Ο Νίκος Βλασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα.

Σπούδασε διεύθυνση φωτογραφίας.

Έχει εργαστεί σε αρκετές παραγωγές στην τηλεόραση και το σινεμά.

Από το 2000 εργάζεται ως σχεδιαστής φωτισμών σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις. Δουλειές του έχουν παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και του Ηρωδείου, στο Εθνικό Θέατρο, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο ΚΘΒΕ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ίδρυμα Κακογιάννη, στο Θέατρο Τέχνης, στο Φεστιβάλ Αθηνών, κ.α.

Επίσης, δουλειές του έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα θέατρα και φεστιβάλ του εξωτερικού. Μεταξύ άλλων: Theatre de la Ville/Παρίσι, Theatre Saint- Gervais/ Γενεύη, The Place/ Λονδίνο, Biennale de la dance/Λυών, Hellerau/ Δρέσδη, NRW Tanzhaus/ Ντίσσελντορφ, CND/ Παρίσι, Hivernalles/ Αβινιόν, κ.α.

Χρυσούλα Κοροβέση – Μάριος Γαμπιεράκης (Mavra Gidia)

Χρυσούλα Κοροβέση – Μάριος Γαμπιεράκης (Mavra Gidia)

Ο Μάριος Γαμπιεράκης και η Χρυσούλα Κοροβέση από το 2014 διατηρούν μαζί το δημιουργικό γραφείο “Μαύρα Γίδια”.

Η δουλειά τους επικεντρώνεται στους τομείς των γραφικών τεχνών, της εικονογράφησης και του animation.

Παράλληλα δραστηριοποιούνται στο χώρο του θεάτρου σχεδιάζοντας προβολές για θεατρικές παραστάσεις, η δουλειά τους έχει παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, στο Φεστιβάλ Αθηνών Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Λευτέρης Δούρος

Λευτέρης Δούρος

Γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα όπου και ζει μέχρι τώρα. Το 2010 αποφοίτησε από το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων στο Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Μουσικών Οργάνων.

Από το 2007 δραστηριοποιείται στον χώρο του σχεδιασμού ήχου στο κινηματογράφο και στο θέατρο με ειδικότητα στις ειδικές εφαρμογές τρισδιάστατου ήχου (live sound diffusion).

Από το 2017 δημιουργεί την εταιρία PEAR Audio Post ξεκινώντας μια καινοτόμα προσέγγιση στην μίξη Surround ήχου για ταινίες.

Το 2011 βρέθηκε στους 5 φιναλίστ του παγκόσμιου διαγωνισμού για πλήρη υποτροφία στο τμήμα Sound Design της σχολής Vancouver Film School.

Ορέστης Σταυρόπουλος

Ορέστης Σταυρόπουλος

Το φθινόπωρο του 2022 σκηνοθετεί την παράσταση Οι προβοκάτορες (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου).

Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους, Ενδεχόμενα Απογεύματος (40ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας) και Ιππόκαμπος (Παράλληλο Τμήμα 5ου Πανοράματος ταινιών Τμήματος Κινηματογράφου ΑΠΘ).

Στο πλαίσιο των ακαδημαϊκών σπουδών του ερεύνησε το ζήτημα των απεικονίσεων και των μορφών του χώρου στον ελληνικό κινηματογράφο.

Δημήτρης Σταυρόπουλος

Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ο Δημήτρης Σταυρόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Σπούδασε στην Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και στο Τμήμα Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.

Έχει εργαστεί ως βοηθός στις παραστάσεις Προμηθέας (σκην. Ν.Καραθάνος, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Festival Printemps des Comediens – Μονπελιέ), Αντιγόνη (σκην. Μ. Πρωτόπαπα, Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν), Μέσα χώρα (σκην. Ν. Καραθάνος, ΕΛΣ), Οικογένεια Νώε (σκην. Θ. Μοσχόπουλος & Σ. Πάσχου, Θέατρο Πόρτα)

Ως συνεργάτης δραματουργός είναι μέλος της δημιουργικής ομάδας στους Προβοκάτορες (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, σκην. Ο. Σταυρόπουλος).

Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους Ενδεχόμενα Απογεύματος (40ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας) και Ιππόκαμπος (Παράλληλο Τμήμα 5ου Πανοράματος ταινιών Τμήματος Κινηματογράφου ΑΠΘ).

Βιογραφικά Ηθοποιών

Παύλος Παυλίδης

Παύλος Παυλίδης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1988, ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και ηθοποιός. Σπούδαζε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο ΑΠΘ, σπουδές που διέκοψε για να ασχοληθεί με το θέατρο.

Είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής ΔΗΛΟΣ (2016), και ιδρυτικό μέλος της ομάδας θεάτρου C for Circus (2008). Ως ηθοποιός, έχει συνεργαστεί με τους Θ. Μοσχόπουλο, Θ. Μικρούτσικο, Π. Δεντάκη, Κ. Τσίανο κ.α. Έχει σκηνοθετήσει την ομάδα C for Circus, στις παραστάσεις «Το δαχτυλίδι της μάνας» του Γ. Καμπύση (2018-2020, θέατρο Tempus Verum και BIOS) και μαζί με την Ειρήνη Μακρη, τις « Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (2019).

Παίζει ακορντεόν, έχει πτυχίο αρμονίας στη μουσική και μιλάει αγγλικά και ισπανικά.

Ελένη Δαφνή

Ελένη Δαφνή

Η Ελένη Δαφνή γεννήθηκε στον Πειραια το 1988. Απόφοιτος της δραματικής σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Ανδρέα Μανωλικάκη (Πρόεδρος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος MFA του Actors Studio της Νέας Υόρκης) πάνω στην Μέθοδο του Actors Studio, Λυδία Κονιόρδου, Θωμά Μοσχόπουλο, Ακύλλα Καραζήση και Δημήτρη Ήμελλο.

Έχει παίξει σε έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου με σκηνοθέτες τους Θωμά Μοσχόπουλο, Παντελή Δεντάκη, Κώστα Καζάκο, Κοραή Δαμάτη, Μίχαελ Ζάιμπελ, Κατερίνα Παπαναστασάτου, Τάσο Γερακίνη (Θέατρο Πόρτα, Κ.Θ.Β.Ε., Θέατρο Τζένη Καρέζη, Αγγέλων Βήμα, Θέατρο Γκλόρια, θέατρο Μπάγκειον κ.τ.λ.).

Έχει συμμετάσχει στις τηλεοπτικές σειρές «Έρωτας μετά» ALPHA και «Επιστροφή» ANT1 Όπως και στις μικρού μήκους ταινίες «Ξένιος Ζεύς» του Δημήτρη Ζάχου και «FAULT» της Κατερίνας Παπαναστασάτου.

Είναι ιδρυτικό μέλος της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Θεατρικής Ομάδας Γέφυρα» και της Ομάδας Φλου (παιδικό θέατρο στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ).

Έχει γράψει, διασκευάσει και αφηγηθεί παραμύθια για παιδιά για την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. To 2022 δημοσιοποιήθηκε το πρώτη της το digital comic «Κρατάς μυστικό;» .

Πολύκαρπος Φιλιππίδης

Πολύκαρπος Φιλιππίδης

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με κατεύθυνση την υποκριτική.

Παράλληλα σπούδασε υποκριτική κλασσικού, σύγχρονου θεάτρου, κινηματογράφο και Musical Theatre στην Guildhall School of Music and Drama του Λονδίνου.

Έχει εργαστεί στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και απο το 2018 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Θωμά Μοσχόπουλο, Σοφία Πάσχου, Γιάννη Κακλέα, Κάρμεν Ρουγγέρη, Χριστίνα Χατζηβασιλείου, Γιάννη Καλαντζόπουλο, Δαμιανό Κωνσταντινίδη.

Στέφη Πουλοπούλου

Στέφη Πουλοπούλου

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κι από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το χορό και το θέατρο.

Το 2005 αποφοιτά από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

Από τότε, ζει κι εργάζεται κυρίως στην Αθήνα, και κυρίως ως ηθοποιός!

Έχει εργαστεί στην τηλεόραση (S1ngles, L.A.P.D., Η χειρότερη εβδομάδα της ζωής μου –  MEGA).

Στο θέατρο, μεταξύ σημαντικών άλλων, έχει συνεργαστεί για χρόνια με τον Γιάννη
Καλαβριανό και την εταιρία Sforaris, καθώς και με τη Σοφία Πάσχου και την ομάδα Patari project- της οποίας υπήρξε κι ιδρυτικό μέλος.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΝΩΕ είναι η δεύτερη ευτυχής συνεργασία με τη μικρή Πόρτα!

Άλκης Μπακογιάννης

Άλκης Μπακογιάννης

Ο Άλκης Μπακογιάννης είναι απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας ‘Ιάκωβος Καμπανέλης’ (2009-2012). Παρακολούθησε σεμινάρια χορού με την Στέλλα Ζάννου (2010-2011) και υποκριτικής με τον Θωμά Μοσχόπουλο (2014-2015), Σοφία Πάσχου (2016).

Γνωρίζει Αγγλικά και Γερμανικά.

Έχει συνεργαστεί στο θέατρο με σκηνοθέτες όπως ο Θ. Μοσχόπουλος, Σ. Πάσχου, Ε. Μαυρίδου, Χ. Θεοδωρίδης, Ε. Βλάχου, Γ. Παρασκευόπουλος, Σ. Σπυράτου, Κ. Γάκης κ.α. στις παραστάσεις “Ο Γλάρος” (2022), “Ο Μαγικός Κύκλος”(2022), “Η Πτέρυγα” (2020-2021) ,”Η Τραμπάλα” (2019), “Η Τραγωδία του Βασιλιά Ριχάρδου Γ'” (2019), “Η Πράσινη Γάτα” (2017-2018), “Τα Όνειρα του Αϊνστάιν” (2016-2017), “Ερωφίλη” (2015), “Η Τελευταία Μαύρη Γάτα” (2014-2015) κ.α.

Έχει συμμετάσχει σε ταινίες και σειρές όπως “The park”, “7 θυμοι, “Γκρίζα Διαδρομή”, “Η Τούρτα τής Μαμάς”, “Μόλις Χθές” κ.α.

Ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα επιλέγει το βουνό. Του αρέσει το μαγείρεμα και τα κουκουνάρια.

Μαρία Μοσχούρη

Μαρία Μοσχούρη

Η Μαρία Μοσχούρη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών στο τμήμα Φιλολογίας. Είναι επίσης αριστούχος απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.

Έχει σπουδές στον κλασσικό χορό και έχει παρακολουθήσει το διετές πρόγραμμα του Εργαστηρίου του Θεάτρου Πόρτα με τίτλο “Το Θέατρο στην εκπαίδευση” και στο παρελθόν έχει εργαστεί με ομάδες παιδιών.

Στο θέατρο έχει δουλέψει με σκηνοθέτες όπως Αλέξανδρος Κοέν, Πάρις Μέξης, Μάνος Βαβαδάκης, Γιώργος Κατσής, Παντελής Δεντάκης, Λευτέρης Βενιάδης, Δανάη Σπηλιώτη, Βασίλης Κουκαλάνι, Γιάννης Καλαβριανός, Θωμάς Μοσχόπουλος, Ευριπίδης Λασκαρίδης.

Επίσης, έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις των ομάδων Elephas tiliensis, Συντεχνία του Γέλιου και C for Cirqus.

Έχει συμμετάσχει στην τηλεοπτική σειρά “Πετά τη Φριτεζα” και στην ταινία του Τάκη Παπαναστασίου “Εκείνη τα ήξερε όλα”.

Τέλος, δουλεύει σταθερά σε μεταγλωττίσεις παιδικών σειρών.

Σπύρος Μαραγκουδάκης

Σπύρος Μαραγκουδάκης

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της Αθήνας. Ύστερα σπούδασε στο Θέατρο των Αλλαγών με πλήρη υποτροφία και αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Στο θέατρο συνεργάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με τον Θωμά Μοσχόπουλο και την Σοφία Πάσχου, ενώ στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με την Maggie Gyllenhaal στην ταινία “Η χαμένη κόρη”.