Το Θεαθήναι βρέθηκε στο Θέατρο Πόρτα & είδε την παράσταση POMONA του Alistair Mc Dowall σε σκηνοθεσία Sigurdur F3 & Θωμά Μοσχόπουλου

Pomona

Άλκης Μπακογιάννης: «Η “Pomona” είναι μια πόρτα για τα πράγματα που γίνονται στις σκιές. Μια πόρτα, που αν την ανοίξεις μπορεί και να βρεθείς μπλεγμένος»

γράφει η Λίλα Παπαπάσχου

Κυριακή απόγευμα στο θέατρο Πόρτα εν όψει εορτών με την πόλη φωταγωγημένη, χριστουγεννιάτικη, ανεπηρέαστη από την επικαιρότητα, την ενεργειακή κρίση και λοιπά δεινά. Όλα καλά μέχρι εδώ κι η δυστοπική POMONA του Alistair Mc Dowall μοιάζει να απέχει παρασάγγας της αστικής μας «φαντασμαγορίας».

Ο έμπειρος σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος όμως, σε συνεργασία με τον αινιγματικό  Ισλανδό conceptual artist και ενεργό μέλος της κουλτούρας των RPG (Role Playing Games), Sigurdur F3, δεν διστάζει να καταδυθεί στα έγκατα του δυτικού πολιτισμού, παρουσιάζοντας το πολύσημο κείμενο του βρετανού συγγραφέα στην Ελλάδα των πολιτικών σκανδάλων και της αποκαθήλωσης των άλλοτε ειδώλων.

Με κοφτερή γλώσσα και νεανική αυθάδεια, η Pomona παραπαίει στο δικό της χωροχρόνο, αναταράσσοντας με την διαπεραστική αλήθεια της, την πασπαλισμένη με χρυσόσκονη επιφάνεια της καπιταλιστικής μας κανονικότητας.

Εγκλωβισμένοι στο σκηνογραφικό «αποχωρητήριο», που τόσο σαρδόνια δημιούργησε ο  Βασίλης Παπατσαρούχας (ο ίδιος υπογράφει τα φουτουριστικά κοστούμια και τις προβολές της παράστασης) επτά εντυπωσιακά ταλαντούχοι ηθοποιοί υπο-κινούν και υπο-κινούνται, σε ένα παιχνίδι εναλλαγής ρόλων με αυστηρούς κανόνες και αιματηρή έκβαση.

​Οι πολλαπλές προβολές των πρωταγωνιστών – ως άλλα άβαταρ – γυρνούν σε λούπα γύρω από την ίδια αναπόδραστη μοίρα, αλλάζοντας συνεχώς τους κανόνες του παιχνιδιού και αποκαλύπτοντας κάθε φορά κι από μία διαφορετική όψη του «τέρατος», στο οποίο και αποδίδονται όλες οι ευθύνες για τις ειδεχθείς πράξεις που υπονοούνται ή συντελούνται από τους ήρωες του έργου.

Pomona
Στη δυστοπική Pomona του Alistair Mc Dowall άνθρωποι αναπόφευκτα μπλέκουν και εξαφανίζονται μυστηριωδώς

Οι οξυδερκείς καλλιτέχνες που συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία, πειραματίζονται με τις δύο κουλτούρες, του θεάτρου και της εικονικής πραγματικότητας, για να δημιουργήσουν ένα εντελώς πρωτότυπο υπερθέαμα κινηματογραφικών διαστάσεων, το οποίο κάτω από την παιγνιώδη επίφασή του, θέτει καίρια ερωτήματα. Για τον σύγχρονο άνθρωπο σε σχέση με την τεχνολογία, την πολιτική, την ψηφιακή του αλλοτρίωση, τη διαφορετικότητα, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την έννοια της αλήθειας, αλλά και τη βία σε όλες τις εκφάνσεις της.

Οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Στεφανία Ζώρα, Σίμος Κακάλας, Ειρήνη Μακρή, Άννα Μάσχα, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Παπαπαύλου, Φώτης Στρατηγός, καταθέτουν ερμηνείες υψηλής ακρίβειας, με συνταρακτικά ξεσπάσματα κι αναπάντεχες κωμικές ανάσες, παίζοντας θέατρο μέσα στο θέατρο. Υποδυόμενοι τα θύματα και τους θύτες ενός σκοτεινού και ταυτόχρονα συναρπαστικού mind game, που παρτίδα με την παρτίδα καθηλώνει τους θεατές, φέρνουν τον καθένα από μας αντιμέτωπο με τις δικές του ψευδαισθήσεις.

Pomona
Pomona
Pomona
Pomona
Pomona

Ο λόγος του έργου – έτσι όπως τον μετέφρασε ο ίδιος ο Θωμάς Μοσχόπουλος – ωμός, αγοραίος, με στοιχεία μαύρου χιούμορ και αυστηρώς ακατάλληλος δια ανηλίκους, σοκάρει με την αμεσότητά του. Τα πιο φρικτά πράγματα λέγονται χαλαρά, εν μέσω τυριού και αχλαδιού (ή κοτομπουκιάς και μπανάνας εν προκειμένω….) με ύφος αφοπλιστικά απαθές, αποστραγγισμένο από κάθε συναίσθημα. Κι όμως όλα όσα συμβαίνουν στο πιο κακόφημο σημείο του Μάντσεστερ, μοιάζουν αφόρητα οικεία και αναμφίβολα συμβαίνουν κι εδώ ή κάπου άλλου, διαλέξτε ένα μέρος, άλλωστε όπως λέει και ο ποιητής «ο κόσμος πια παντού είναι τεκές».

Το προβοκατόρικο σκηνικό περιβάλλον φωτίστηκε ιδανικά από τον Νίκο Βλασόπουλο, που κατάφερε να υπογραμμίσει την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του «άγριου δυστοπικού δράματος με το φοβερό κωμικό πλεονέκτημα», όπως μεταξύ άλλων χαρακτηρίστηκε. Η συμβολή του Αυγουστίνου Κούμουλου στην επιμέλεια της κίνησης είναι κάτι παραπάνω από καθοριστική, σε μια παράσταση με υψηλές κινητικές απαιτήσεις.

​Οι ειδικές κατασκευές της Δήμητρας Καίσαρη δρουν καταλυτικά στο συνολικό αποτέλεσμα, δημιουργώντας στους θεατές την αίσθηση πως όσα συμβαίνουν στη σκηνή θα μπορούσαν να είναι ένας hi-tec, προφητικός εφιάλτης.

Pomona

Καταργώντας τα – ούτως ή άλλως ασαφή – όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ο καταξιωμένος Έλληνας δημιουργός και ο αξιόλογος καλλιτέχνης από την Ισλανδία, καταφέρνουν να αναδείξουν μέσα από έναν κοινό εκφραστικό κώδικα, τις ανατριχιαστικά ρεαλιστικές – και οικουμενικές – πτυχές ενός απόλυτα σύγχρονου έργου, διατηρώντας ζωντανό το μυστήριο μέχρι και το τελευταίο λεπτό.

Μη φοβηθείτε πάντως την Pomona του θεάτρου Πόρτα, γιατί όσο κι αν εθελοτυφλούμε, έχουμε πέσει ήδη σε αυτήν την μαύρη τρύπα στο κέντρο της πόλης και για να δραπετεύσουμε από το “σκοτάδι” της, δεν αρκεί μόνο να τοποθετούμε εποχικά φωτάκια και πολύχρωμες γιρλάντες περιμετρικά του κρατήρα της.

Πηγή: theathinaiart.com

0 comments on “Το Θεαθήναι βρέθηκε στο Θέατρο Πόρτα & είδε την παράσταση POMONA του Alistair Mc Dowall σε σκηνοθεσία Sigurdur F3 & Θωμά Μοσχόπουλου

Comments are closed.